Sen
Her gece delinen
Uykularımın mihengiydin

Vazgeçilmez sebebiydin
Kör bir karanlığın içinde
Hayalinle sen nerdeydin

Kalbim öyle ki
Son demlerini haykırıyor
Sanki
Hızla çarparken bile
Bir his yumağı olmuştu

Sen uykunun arasında
Rüyaların gölgesinde
Hülyaların esenliğinde

Bazen de
Kan ter içinde kalırken
Sabahlara kadar
Sana ulaşmak için
Ne heyecanla koşandım

Hıçkıran şu gönlümü
Gecelerin ıssız ayazı
Nasıl avutsun

Bilmelisin ki
Zaman asla avutamaz
Mümkün olmasa bile
Seni unutturamaz

Kapıldığı o sevdanın
Kadrinden hiç kurtulamaz

Uzatırım yorgun kollarımı
Ne çare ki
Kimseyi bulamaz

Yalnızlık düşkünlüğü
Her yanımı sardıkça
Kahrımla yoğrulurum
Yar bunu hiç anlayamaz

Sanki yanardağ misali
Yüreğim bir kor saçar
Azalan ümitlerimi
Bir hınçla tavına palazlar


Bitmesin
Senin umudun
Yüreğinde kalan aşkın
Hasretiyle yansan da

Sen
Hiç konuşmasan da
Sevdana kavuşmasan da
O yar hiç duymasa da

Neyleyim ki artık
Sana bir sitemim yok

Elzemliğin pençesinde
Hislerimin gölgesinde
Kadrin hikmetinde
Nasibin mucibince
Bilemediğim kederimle

Düşen bir yaprak misali
Esintilerle kapılan
Naçarlını yaşayan
Âleme gönlünü kapayan

Kalan kimliğimle
Dertleniyorum işte

Seni hiç
İlgilenmesen de
Kendini öylece gizleyip
Bir nebze olsun
Güvenmesen de

Halim bu işte
Sen uykundan hiç
Taviz vermesen de

Ha ne olur
Sen sevmesen de
Şefkatini olsun esirgeme

Lisanı halinle
Yüreğime merak
Hançerini hiç gömme

Bir tavır alıp
Münasebeti sakın kesme
Bunu asla düşünme
Özlemesen de merakın
Eşiğinden sen inleme