Sen
Unut beni
Unutmak
Zorundasın
Israrını yenilerken

Birden
Çaresizler geldi
O an aklıma
Ürperdim
Kendiliğinden

O vakit
Sanki sen
Hükmünü
İcra eden bir
Giyotindin kararını
Hızla boynuma
İndirirken

Pek
Anlamak
İstemiyordun
Her ne sebepse
Gönlümün hicran
Akıtan dilinden

Değil mi
Her zaman
Güller
Koparılmaz ya

Her
Vakit çiçekler
Gibi nisalar
Solmazlar ya

Yalnızca
Onlara acınmaz
Onların hüznü için
Yanılmaz ya

Artık yok
Olmaya yüz tutmuş
Bir canın kalan
Zamanın da

Sen
Tut ki dilini
İndir yüreğine
En büyük darbeyi

Kim
Takardı ki
Senin sineden
Konuşan o dili

Bırakma
Sakın
Sevginden
Kalıcı olan
Hiçbir izini

Unut
Çek git
Bir daha asla
Hatırlatma
Bıraktığın
O acı kederini

Seni
Hiç sevmedim
Sevmediğimi de
Söyledim

Sana
Asla olmaz dedim
Deli sin’i de ben
Ekledim

Çok
Sabrettim
Olmaz diye
Çok direndim
Sen beni anlamak
İstemedin

Seni
Uzaklardan
Yansıyan halinle
Bilmelisin ki
Çektiğim çaresizliğe
Mahkûm ettim