Kadýn ve adam tüketti bir aþka dair yaþanabilecek ne varsa...

Kadýn ve adam direnmeyecekler artýk sonbahara... Yapraklarýn sararmasýna aldýrýþ etmeden yürüyecekler yollarda. Ayrý yollarda ayný geceye gidecekler belki ama nutku tutulacak geveze cücelerin. Ne kadýn ne de adam tansiyon yükselten, yüksek yankýlý sözler söylenmeyecekler.

Kadýn biliyordu, baþka adamlar terine karýþsa da, soluklarý uçuþsa da ayný odada bir daha hiç masum olmayacak hiçbir aynanýn karþýsýnda. Kadýnýn, özneleri yerinde olan hiçbir cümle yüklemine kavuþamayacak. Kadýn özneleri için devrik tümceler kurmaya da çalýþmayacak. Kadýn ve adam gibi özne ve yükleme de yasak edilecek tüm seviþmeler.

Adam uzun bir yolun baþýnda bekleyecek kadýný. Girdaplarýna kapýlmayacak var olma düþüncesi bile kalp atýþlarýný hýzlandýran sularýn. Kahrolan bir onsuzluk karþýlayacak adamý kapýyý her açýþýnda. Bunun için anahtara kýzacak belki, yada boþ odalara, soðuk duvarlara… Ana avrat küfredecek sabahlara… Adamý aynada mutsuz bir yüz karþýlayacak her gündoðumunda ve her gece kavga edecek yorganla. ‘Bir kadýnýn gidiþi eril bir hayattan neyi eksiltebilir ki…’ diye soracak dört yanýný çeviren karanlýðý küçümseyerek… Önce tanýðý olacak kendinin ve yýlan dilli gerçekler ýsýracak her yerini, sonra avukatý olup savunacak tüm günahlarýný ve ardýndan en kötü zaman gelecek yani yargýç olup, duymak istemediði sözleri söylemek zorunda kaldýðý an… Eðer biraz cesursa dinleyip kendi yargýcýný, kabul edecek suçunu ve mahkum edecek kendini… yada vicdanýnýn azap içinde yanmasýna izin vermeden, kaçacak kendi mahkemesinden.

Kadýn çýplak ayaklarýyla delerek, yaðmalayarak geçecek her gece büyük aþklarýn meyanýndan. Gazi düþecek tüm sevinçler, fotoðraflarda bile gülmeyecek hiçbir yüz. Biraz þanslýysa kadýn usulca, ýlýk bir yaðmur karanlýk geceyi geçerek damla damla düþecek ayak izlerinin geride býraktýðý çukurlara.

Kadýn giderken beklentileri götürecek yanýnda, þivekar geceler saklanacak valizine, gölgesi ab-ý hayat olmayacak ölü taþlara, perdeler uçuþurken meþk etmeyecek ev kadýnýn kokusuyla ve adam bunlarýn hepsine çoktan yok olmuþ bir kalple göðüs gerecek, özlemek bir yana üzülmeyecek bile… Düþeþ gelse de tavlada zarlar, düþeþ gelmeyecek baþka kalp atýþlarý bertaraf edilmiþ hayatlarda.

Söz anýlardan açýlmasa da cesaret veren, darmadaðýn eden aforizmalar duyulacak yine dost sohbetlerinde… Dostlar yoldaþ olmasa da hiçbir iç yangýna, birlikte gülecek, yalnýz aðlayacaklar en ýssýz gece saatlerinde. Sýðýnacak bir yer olmadan, geri dönme olasýlýðý gayri resmi bir çare gibiyken, düþler yine sokaklarda herkesle yürüyüp, teker teker terk edilip ayný sona varacaklar, hiç kimsesizliðe.

Kadýnýn adli kayýtlara yansýyan isminin hemen altýnda Türkçe’nin en kötü cümleleri anlatacak büyük bir seremoni eþliðinde kestiði bileklerini. Adli rapor ‘þahýs evinin banyosunda bileklerini kesmek suretiyle intihar etmiþtir.’ diyerek dosyayý kapatacak. Bu cümleden sonra hiçbir insan kalbi farkýna varmayacak bir ayrýlýðýn ardýndan intiharýn ruhu benden ayýrma töreni olduðunu ve en az aþk kadar hak etmesi gerektiðini güzel bir þiiri…

Adam ise þimdiye kadar hiç, intihara ithaf edilmiþ güzel bir þiir okumadýðýndan belki son anda vazgeçecek kadýnýn ‘hoþ geldin’ dediði sondan… ve öksüz kalmasýn diye kýsa bir þiirle ödüllendirecek kadýnýn senfonisini, onun kadar cesur olamadýðýna kýzarak…

‘sadakatimi hiçe saydýðým bir yatak
sebep olur mu
makber kadar sessiz gidiþine

sonu olmayan bir gece
yada
sonunu beyaz ellerinle hazýrladýðýn
saatlerin fani aþklarý vurduðu bir gece
ecel midir seni çaðýran
yoksa
ben miyim þerbetini tatmaktan aciz
aþkýn çirkin müsveddesi…’