Uzun uzadıya eğlenir ayaz.
Kar toprağı saran bir örtü beyaz.
Çekilip gitti de ikbal ile yaz.
Taht kurdu .zamana kış geceleri.

Soba homurdanır şikayet bitmez.
Çay çaya ulanır vakit hiç geçmez.
Söz sözü açsa da sırlar bilinmez.
Yorar yoksulları kış geceleri.

Yakacak derdiyse ayrı bir tasa.
Elde kuru ekmek tarhana tasa.
Çuvalda bir atımlık da un varsa.
Şöyle böyle geçer kış geceleri.

Kış yoksulun yok yongasın koparır.
Yokluk başa bela garip şaşırır.
Üşümemek için tezek devşirir.
Yorganı titretir kış geceleri.

Bu söz uzadıkça uzar İbrahim.
Yoksula kol kanat gerer hep rahim.
Üç ihlas bir Fatiha okutur daim.
Yıpratır insanı kış geceleri.
Ankara,29.01.2008 İbrahim KİLİK