Bir hüzün huzmesinden görünmez kanatları
Yeleleri ipekten gözlerinin feri yok
Vefasızlık deminin gülü yılkı atları
Hâlleri yürek burkar öyküleri sanki ok


Üç beşi bir arada kimi dem yel yepelek
Beklediği vefayı görmemiş nice zaman
Ağır aksak demlerde günleri eler elek
Yılkının yüreğinde kor misali olur an


Masallara konudur hüzünleri atların
Çıkar için bakanlar terk eder yaşlanınca
Gölgesinde yaşarlar kırılmış kanatların
Yürekleri sızılar geçen demi anınca


Hep aynı hikâyeyi yaşar yılkı atları
Ayaklarında sızı yürekleri hep kırık
Mecalsizlik iklimi görünmez kanatları
Nemli fersiz gözleri duyulmayan hıçkırık


Şu insan ne zalim şey ne vefasız bir varlık
Atların asaleti budanır sayesinde
Terk etmeye sebep mi dostu düşülen darlık
Hangi nota renk olur hüzün sermayesinde


Ah yılkı atlarının pek hazin hikâyesi
Zamanın kahrı yüklü kırık kanatlarında
Onca fedakârlığın yılkı olmak payesi
Hüzün yuvalı gözler dert yılkı atlarında
Ankara, 15.08.2017 İbrahim Kilik