Hayatın öznesidir şiir
Yaşamsız nasıl yaşansın ki
Onun can suyu yaşamdır yalnızca

Kelimelerle örülmez şiir
Şiire hayatı üflemek gerek
Ney sesinin güzelliğinde olduğu gibi

Birileri okurları kandıra
Bilirler lakin şiiri asla kandıramazlar
Şiir ötede biter öyle başlar sonra açar

Üstümüze gelen
Bizleri sarıp sarmalayan
Derinliklerimizde
Tınlayan yaşamla yürünür öteye

Kulak kelimeyi duyarsa
Ötedeki dalga seslerine duyarsız kalır
Kelimeler bahanedir bir vesiledir
Kelime şairin çaresiz çaresidir

Mutsuz umudu
Kanayan yarası bir
Nevi uğradığı lanetidir

Onsuz edemez
Ona kapılırsa dünyanın
Pılı pırtısı ormanında yok olur

Sağı solu önü arkası
Yaşamdır şiirin, ebe olarak
Söbeleşmesi gereken

Dil taşır yaşamı elbette
“yaşam bir sözcük değildir

Şiirde ötenin yüreği atıyorsa
Arada hikmete bilgeliğe bulaşmıştır şiir

Geçip gitmekte olanlar arasında,
Dostun sözü en iyisidir, en güzelidir

Dostun sözü
Söz ötesi olduğu için en iyisidir

Söz sözde kalırsa,
Sözde bir şey olur

Dost, bu dünyadaki
Yaşantılarımızın anlamını
Bu dünyayı öteleyerek bize anlatan şiirdir

Felsefe dilde
Felsefe dünyada
Felsefe dil-i dünya sınırındadır

Şiirse sınır ötesidir
Kaçakçıdır kimi zaman
Mayın döşeli sınırları aşmaya çabalar