Bazen içim elvermiyor
Hasretin çektirdiği sancıları
Sıktığım avuçlarımda dağladığım ahı
Sabahlara dek zikrettiğim sevdanı

Sana kavuşmanın
Ummanda yelken açmak olduğunu
İliklerime kadar hissederek
Tükenen umutları yeniden derleyerek

Varlığımın sevdasıyla
İnsanlığımın var olan kalıntısıyla
Yağmurun okşayan damlasıyla seni anarak
Her gün zindan karanlığında günümü sayıyorum

Biliyorum ki senin
İhsan dirliğinde bulunan hislerin
İç sızısı yalvarışlarımın izlerinde soluyorsun
Varlığının hakikatine sabrı tercih ederek gizleniyorsun

Bir gel sözünle
Derlediğim güftelerin hüznüyle
Sazının aksettireceği hicranın güzelliğinde
Tenin olmasa bile hayalinle gönlümde süzülüşünle

Hayatın letafetini
Mevsimler eşliğinde baharın hazanını
Dallarını terk eden yaprakların ahu figanını
Toprağın hasret çektiği nöbeti müddet olan canımı

Seni bir kez görmeden
Sesinin sadeliğinde inleyerek gitmeden
Hiç görmediğim o resimlerini yalnızlığında çizerken
Sazların perdelerinden mücerret bir şekilde izleri lütfedilen

Semanın kuşattığı anlamda
Mekânların ancak aşkla değer bulduğu manada
Kulluğumun acziyle soluduğum şu dünyanın nasibi bahtında
Yavaş yavaş giderken geldiğim ötelerin gizlenen asudeliğinde

Ruhumu tutsak bıraktığın
Gönlümü zindanlar içine gark ederek
Hislerimi, düşüncelerimi, hayalimi karatıyorsun
Seni sana ait olan kalbinin sahibine çaresiz havale ediyorum