“Eskiden...”
diye baþlayan cümlelerim var artýk.
Duru, fakat biraz kýrgýn.
Sevdiðin kalp hala bende bilmiyorum ilgilendiriyor mu seni?

Fakat benim sevdiðim kalp kim bilir kimde yine yollara düþmeli bulmamak için.
Sana gelirken yýldýzlara basardým.
“Yýldýz kaydý” tuttuðun dilek ayrýlýk mýydý?
Özür dilerim yanlýþ gecede uðramýþým size ve gönlünüze.
Bilseydim o gecenin yaðmurlu olacaðýný gözlerimi kapatýr öyle izlerdim dünyayý.
Olur ya bir yerde karþýlaþýrýz.
Belki de tanýmamazlýktan geliriz birbirimizi.
Ama emin ol ki o gece ve yýldýzlar birbirini hatýrlayacaktýr.

Düþecektir hayallerinden aþaðýya tüm yýldýzlar.
Gönlün yetmeyecek tutmaya ve sonra bir gecen bile olmayacak.
Gece de tüm hatýrlarýný toplayýp kaçacak düþlerinden.
Ve sen yitip giden aþký düþüneceksin.
Þimdi hangi deniz içine alýr seni?
Hangi yaðmur ýslatýr?

Bütün sevdalar arkandan kötü konuþuyor artýk.
“Yapýlacak bir þey yok hasta, doktoru kaybettik”
Sende artýk bir kum tanesisin sevmelerin sahilinde.
Farksýz, küçük, birbirine benzeyen kum taneleri.”