Acılar götürdüler herşeyimi.Başka şeyde gözüm yok beni bana verin yeter.Kendimi tanıyamıyorum aynalarda.Yıllanmış insanların tebessümden uzaklaşmaya yüz tutmuş çehrelerini hatırlatır bana.Tanımsız benliğime mahkum eder camdan kelepçeler.Gardiyan olarak acılarımı tayin eder başıma.Hiç terketmez acılar beni biran olsun kurtulamam.Nefes almanın bile külfet olduğunu hissettirmektir görevi.Hayatın parmaksız piyanistinden bir musiki işitene kadar rahat bırakmaz seni.Bazen kırmak geliyor içimden camdan kelepçeleri ama kıyamıyorum kendime elim acır diye.Hep duyarız ya her şerde hayır her hayırda bir şer.Anlatır gerçekleri belli etmeden eğilir kulağına ve parmaksız piyanistin selemını fısıldar.Gardiyan artık ihtiyacın olmadını anlayıp istifa dilekcesini verir camdan kelepçelere.Tek tek veda eder acılarım.yapılacak işin suyun yüzüne çıkmak olduğu anlaşılır artık.Her nefesinde şükredersin yaşadığın için.Hala yaşadığın için.Geri döner kucaklarsın sevdiklerini.Emin ol karşılıksız kalmaz hiçbirzaman uzanan el.Belki fani,belki ruhi korkma uzanmaktan sakın.Yapı taşı sevgidir çünkü dünyanın…