Vursun şimdi Karacadağ, patlatsın kendini



Bir daha yaksın gönlümün kılcalındaki köylülerimi



Şimdi görsün hatırıma dokunan elleri iki gözüm



Şimdi son bir defa daha ağlasın derin yüzüm







Parçaladım bütün atlaslarımdaki haritaları



Kalmadı halklardan eser



Kalmadı belleğimde ki Ninova’lar, Babil’ler



Kalmasında artık



Kendine bir toprak parçası bulamayan milletler



Bakın yine isyan türküleri söylüyor içimdeki ordular,



Yok etmeye hazır bütün hüznümü







Bütün tekil şahıslar hastanelere inat çoğaltıyor kendini



Hastaydım, hastaydın, hastaydı ve hastaydılar



Sonrasında hastalığı verdik neşterlere,



Masa başında yastaydık.