Tam üç defa- hatta sayısında da değildi- bilmem kaç defa kapı çaldı. Heba kapıyı açmaya niyetli değildi. Veba ısrar etti ve kapı açıldı.

Bu kapının açılışı her defasında veba için bir mahşerdi. Her çalışından önce geçmişini düşünür. Sırat köprüsünden geçer ve tanrıya ulaşmaya çalışırcasına çırpınan kolları zile basardı. Kapıdan bir canlılık duyulmamasıyla birlikte parmağını -zili duvara daha çok çakmak niyetiyle- daha çok bastırırdı.

-(suskunluk, karşılamak yok cümleler veya kelimelerle)

-(susarak her zaman olduğu yere geçer)

-sessizlik, sessizlik, sessizlik

Veba: Sessizliğin sesi var mıdır sence?

Heba: İçimi dinleye bilirsen bunun özlemini algılayabilirsin.

Veba: İçini dinledim kaç asırdır. Onunla beraber kendime cezalar biçtim, katliamlar. Bunu sadece kendimle yapmadım. Kardeşlerimle, en çok sevdiğim özlediğim babamla yaptım.

Heba: Ben heba ettim kendimi sen karşı durdun bir tehdit gibi çünkü sen vebaydın, herkeslere bulaşan. Herkeslerin senden nasibini aldığı bir illet. Biliyorum sana dokunan kadına mikropların geçti. Biliyorum kaç kadını bununla zehirledin. Ben onları dinledim, vebayı onlar bana anlattı. Onlar benden dinledi. Ve sen sanki bu ülkenin en önemli gündem konusuymuşsun gibi seni yatırdık masaya. Neşterledik bilmem kaç kadındın. Çizdik deştik belki de yitirdik kimimiz seni. Ama sen bu kabileye birkaç kişi daha sokmak için uğraşıyordun.

Veba: Suçlamalarını bir kenara it. Külümden bir yetimlik doğmuş yüreğine sen bunu tanı. Kaldırımda okuduğun her şiirimi ezberle, gör ki sana dair cümleler ezberimde. Bana masumiyetinin hümanistik dokusunu vurma. Biliyorum için acır.

Heba: Hala aynı cümlelerle yükleniyorsun yüzüme. Ben senden bir mendil istedim gözyaşlarım için, biraz gerçeklik.

Veba: Gerçek yok Heba o yalan, gerçek birkaç kişinin yan yana gelip söylediği şeye deniyor bu zamanda. Sence ben neden veba oldum insanlığa neden kötülükleri salmaya çalıştım hiç düşündün mü?

Veba: İnsanlık anlamadı iyi olanı, ezdi iteledi, sıranın en arkasına attı. Biz ve bizler yaptık bunu. Barışın savaştan zor olduğunu cümlelerimizde tekrarladık. Kimliklerimiz hep sahte oldu. Yüzümüz hep sahte belki ondandır silmek istemedim gözyaşlarını heba edilmiş bir yüzdü seninki, birkaç kişinin bir araya gelip yalanı gerçeğe dönüştürmelerinden çok farklıydı. Kandırmaca yoktu o sendin biliyorum her gece yüzüme ağlayan, rüyalarımda gördüm seni alnımın kırışıklıklarına ağladığını gördüm. Bir türkü gibi inliyordun, ben o inlemelerine dokunmaya çalıştım.

Heba: Hayır Veba sen bana yüz yıldır insanlığa acı taşıyan heybenle geldin. Oradan seç dedin, seçemedim. Seçemememde, kötülük olan bir bohça vardı sırtında. Elimi neye atsam karanlığın içinden beni korkutan bir his uyandı beynimde. Alamadım ellerime, oysa ben senden bir çocuk istiyordum. Ama bunu ben insanlığa yapamadım. Sen veba ben heba çocuğumuz ne olurdu söyle. Kime ne sağlardı düşün. Biz bitmiş bir kavimin son çocukları. Boşuna çabalama Veba olamaz bizim sancımız, çünkü biz tamamen sancıyız.

Veba: (kapıya yönelerek) Şimdi gidiyorum Heba tekrar döneceğim iyi düşün. Beynini ellerinin arasına al bir mengene gibi sıkıştır, beni düşün Heba bizi heba etme bu yılların eskiyen tenine….