Çektiğimiz acıların kaçta kaçı bizim suçumuzdur?
Bunu iyi düşünüp saptamadan, suçlu ararsak,
Bazen faturayı yanlış kişilere keseriz..
Acılar acımaz insana, çekmek isteyene çektirir..
Olaylara ve insanlara değerinden fazla değer vermeyenler
Kendini de gerçek değerinden az veya çok görmeyenler
Ve neticede empati yaparak objektif olmayı bilenler,
Daha az acı çekerler ve boş yere hiç acı çekmezler..

Birbirlerine sık sık sitem edip darılanlar,
Birbirlerini anlamayan ve anlamak istemeyenlerdir.
Objektif olamadıkları için boş yere acı çekerler.
Fakat belki de işin aslı, aralarındaki sevgi ve ilgi azlığıdır.
Karakter farkıdır, zaaf ve alerjilerinin birbirine zıtlığıdır.
Uzun bir süre geçinememişlerse, daha sonra da geçinemezler.
Birbirlerine sürekli acı çektirirler, daha fazla dayanamazlar.
Ve er veya geç, birbirlerinden uzaklaşırlar.

Acılar, kendisini sevenleri çok sever..
Çekmek isteyenleri, ondan ayrılmayanları yalnız bırakmaz..
Kendisini yenemeyenlere kene gibi yapışır.
İntikam duyguları, çekilen acıyı pekiştirir.
Ve vampir gibi kanını emer, sinirlerini mahveder.
Acılar kişiyi her yönden perişan eder.

Kendi kusurlarımızdan dolayı çektiğimiz acılardan,
Kimseyi sorumlu tutmamalıyız. Bu haksızlık olur..
Akıllı insan, hak etmediği acıları kendisine bulaştırmaz.
Acıların üstüne gitmez ve boş yere acı çekmez.
Kuruntular, yersiz ve yanlış yakıştırmalar, yanlış anlamalar,
Boş yere üzüntü ve dargınlıklara sebep olur..
Neticede dostluklar yıpranır, sevgiler erir ve saygı biter..