Karlar henüz erimeye baþlamýþtý. Çukur olan yerler de su birikmiþti. Sokaklar çamur içindeydi.
Ayaðýndaki ayakkabýnýn büyük olmasý yetmiyormuþ gibi birde su geçiriyordu.
Üþüyordu ayaðý.
Beklide soðuktan morarmýþtý.
Üzerinde sadece bir kazak vardý. Ýçin de yýrtýk eski bir atlet..
Pantolonu da inceydi. Bacaklarý hep üþüyordu zaten.
Yüzü kir içindeydi. Kirli yüzde o mavi gözler o kadar belli oluyorduki.
Bir çift mavi göz karanlýkta bile seçiliyordu.
Ümitsiz bakan, soðuk bakan, aç bakan, halsiz bakan bir çift mavi göz…
Karný çok açtý. 2 gün önce komþularý çorba getirmiþti. Biraz suluydu ama olsun doyurmuþtu karnýný…
Yolun kenarýndan yürümeye çalýþýyordu. Ayaklarý sýrýlsýklamdý. Ýyice ýslanmasýnlar diye dikkat ediyordu.
Fýrýnýn önünden geçiyordu. Ýçeriden mis gibi ekmek kokusu geliyordu.
Kokuyu burnundan ciðerlerine kadar çekti.
Çöp kovasý gözüne iliþti. Kapaðýný açýp içini eþelemeye baþladý. Kovanýn yanýndaki kediler nasiplerini çoktan almýþlardý. Kova da çok fazla bir þey kalmamýþtý.
Ekmek kokusu ne kadar güzel diye düþündü.
Ýçeride kimseler görünmüyordu.
Gecenin bir yarýsý kimse görmez nasýl olsa.
Hýrsýzlýk çok kötü biliyordu ama…

Hem sadece bir ekmek ne olacak ki.
Çok fazla pahalý da deðildi nasýl olsa.
Hýrsýzlýk ucuz pahalý diye ayrýlmýyorduki.
Biliyordu ama.
Kapý açýktý içeride mutlaka birileri vardý ama hiç ses duyulmuyordu.
Sessiz davransa belki... Kimbilir.
Ýçeri süzüldü sessizce raftaki ekmeðin birisini aldý.
Sýcacýktý. Isýnmayý düþündü yemeden önce.
Ekmeði eline alýp göðsüne bastýrdý iki eliyle.
Þimdiden ýsýnmýþtý bile yüzüne tebessüm yayýlmýþtý…
Hemen kaçmalý uzaklaþmalýydý.
Arkasýný döndü. Adýmýný attý. Tam koþmaya karar vermiþti ki
Hýþýmla bir el tarafýndan silkelendi.
Ne olduðunu anlamadan sýrtýnýn ortasýna bir yumruk yedi.
Ekmeði býrakmadý yine.
Her tarafý hamur içinde iri bir adam yumruklarýný indirmeye baþlamýþtý bile.
“Þu ekmeði yiyebilseydim”
Sadece bunu düþünüyordu.
Adam sadece kafasýna deðil her tarafýna vuruyordu.
Yerde yuvarlanýrken tek düþüncesi ekmeðini korumaktý.
Çamur olmamalýyý. Sýcacýktý hala.
Ýnen bir darbe ile elindeki ekmek çamura düþtü.
Adam bir tekme daha savurdu ve gitti.
Mavi gözlü çocuk yerde çamura batmýþ ekmekten bir tane ýsýrdý.
Çamurluydu ama olsun hala sýcacýktý.
Bir kere daha ýsýrdý.
Kan akýyordu burnundan kaþýndan kafasýndan kanlar sýzýýyordu.
Eline çamurdan görünmeyen ekmeðini aldý. Yüzündeki kanlarý kazaðýna silmeye baþladý.
Sýrýlsýklam olmuþtu.
Üþüyordu.
Ekmekte soðumuþtu.
Kalkýp yürümeye çalýþtý.
Bir iki adým attý yürüyemedi.
Yýkýk bir duvar vardý ileride onun yanýna gitmeye çalýþtý.
Dizlerinin üstünde süründü.
Duvarýn dibine geldi sýrtýný duvara yasladý.
.
Gökyüzüne baktý.
Gece sessizdi. Yýldýzlar pýrýl pýrýldý.
Ekmeði býrakýp elini açmak istedi.
Yalvarýr gibi.
Dua eder gibi.
Yapmadý tekrar ekmeði eline aldý
Elindeki ekmekten bir kere daha ýsýrdý.
Çiðneyemedi. Yutkunamadý.
Sýkýca sarýldý ekmeðe.
Sýcacýktý hala.
Bir ev hatýrladý. sýcacýk. Sobasý yanan. ve sobanýn üzerinde demlenen çayýn kokusunu hissetti.
Bütün vücudunu sýcaklýk kapladý.
Isýnmýþtý.
Gazete okuyan babasý. Elinde örgü þiileri bulunan annesi gülümsüyordu yine.
Kardeþi sessizce oynuyordu bir köþede.
Birden bir gürültü koptu.
Çatýrdayan duvarlar.
Ve karanlýk her yer karanlýk...
Babasýnýn inlemesini duyuyordu.
Kardeþinin hiç sesi çýkmamaýþtý.
Annesi sürekli "kurtulacaksýn" diyordu.
Bir süre sonra annesini de duyamaz oldu.
Çok küçüktü anlamadý.
Kurtuldu.
Büyüdü, büyüdükçe anladý.
Anladýkça sustu...
Ekmeði tekrar çiðnemeye çalýþtý.
Çiðneyemedi, yutkunamadý…

Ertesi gün buldular onu.
Mavi gözleri hala pýrýlpýrýldý.
Gülümsemiyordu.
Gözlerini kapadýlar.
Ama…
Elinden ekmeði alamadýlar …..