Bir uçurumun kenarında dikilmekteydim
Hayattaki son adımımı atmak üzereydim
Birden bir el hissettim kolumda
Ama o eli daha önce görmemiştim
O elle bütünleşti vücudum anında
O elin elimle de bütünleşmesini istedim
Ama dönüp bakamadım arkama
O elin sahibini hala göremedim
Önemli olan görmek değilmiş ama
Bunu geç de olsa öğrendim
Senin elini nasıl kolumda hissettiysem
Ruhunu da ruhumda hissettim
Gözlerime kazınmış resimlerdeki seni
Kendi bedenimden öte bedenim haline getirdim
Baktığım her yerde seni görmüyorum
Çünkü senin gözünle bakıyorum
Duyduğum her sesi senin sesin sanmıyorum
Çünkü senin kulaklarınla duyuyorum
Attığım her adımda sana gelmiyorum
Çünkü senin adımlarınla yürüyorum
Sen beni tamamen fethettin
Burçlarıma kendi resmini diktin
Durma koy yeni şehrinin adını
Bekletme sana tabi olan tek kişilik halkını
Başkent gibi hayatının merkezinde miyim
Yoksa bir kasaba gibi kıyıda köşede miyim
Bir metropol gibi her daimlik miyim
Yoksa bir kıyı şehri gibi tek mevsimlik miyim
İstanbul gibi hep seninle miyim
Ankara gibi sadece bir resimde miyim
Sen düşünedururken ben söyleyeyim
Artık bundan sonra ben "sen"im
Sen "ben"i istediğin cümlede kullan ama
Ben "ben"in anlamını çoktan yitirdim
Bundan sonra hep "sen"i seviyorum
Hep "Sen"i cümle içinde kullanıyorum
Bir de "sen"likten bir adım öteye gidip
"Senin" olmak istiyorum