Ne denir ki sana artık bilmem ki
Hangi sıfatla çağırırım seni
Aşkım desem yetmez, sevgilim desem yetmez
Her şey tek kelimeyle zikredilmez
Ateş hava su toprak desem
Dünyaları anlatmak işi bitmez
Cennet cehennem Araf desem
Sonsuz sevgim betimlenmez
En iyisi bir şey söylemeden bakayım yüzüne
Ben sussam da gözlerim dile gelir belki
Ellerim ellerinde dokunurken ben tenine
Tenim anlatır belki hissettiklerimi
Ellerimin soğukluğu heyecanımı
Ve seni kaybetme korkusunun ürkekliğini anlatır
Gözlerimdeki seni yansıtan parıltı
Kendi güzelliğini sana anlatır
Çünkü ben güzelliğini anlatamam sana dilim tutulur
Korkularımı heyecanla anlatırken içim acır
O korktuğum kara günden bahsederken yüreğim burkulur
Ama bana bir gülümsersin karalar ak olur
Heyecanım korkularımdan kurtulur
Seni ne zaman öpeceğimin heyecanına karışır
Öptüğümde de dünyalar benim olur
Dünyalar da neymiş senin yanında
Sen artık benim oldun ya
Cennet bile kalsın öbür dünyada
Dünyalar da dönüp dursun boşlukta
Ama sen hep kal yanımda
Ben döneyim hep senin etrafında