çay süper bir sohbet erbabıdır, ben o kadar değilim
çay kireçli suda bile demlenir,
ben kireçli suyu görsem yüzüm beş kilo balla yenmez...
çay bittim dediğinde bile ağızda hoş bir tat bırakır; ben kolanın eskittiği dişlere sahibim.
ben dişçilerden çok korkarım çünkü dişçi ağzımı nasıl uyuşturmuştu, görmeliydiniz.

çayı sevmeyen herkes çaylı bir mekana girerken selam verirdi;
ben çayı bir muhabbetin içinde görsem, bir bardak içebilseydim öyle bir bakardım ki ona hayat memat meselesi gibi görmemeniz daha iyi.

çay beni duysa şeker atma bana derdi;
şekeri görür görmez yüzü ekşirdi, "ona derdim ki, ben zaten şekersiz içiyorum seni, buruk tadını şekere değişmem”…

çay orada olsaydı derdi ki bana "sen benim buruk tadımı alırken ben senin acını çekiyorum sineme, fark etmezsin..."
ben çay olsaydım rengimi bulanıklaştırır ve derdim ki "şekerli çay muhabbetin tadını kaçırır zaten..."

ben oradaydım ve dedim ki çaya "ben bitmeden sen beni bitirdin";
çay öyle bir soğudu ki görmeliydiniz.

şeker o soğumayı hissetse tuz olurdu belki;
ben o soğumayı hissettim ve döktüm çayı lavaboya...

ne tuhaf, ne tuhaf çaylar soğurken bile erbaplarını

çaylar soğurken bile erbaplarını ısıtabiliyorlar ne tuhaf…

çay çok süper bir muhabbet erbabı
haşlanıp demine su katıldığında köpürmedi;
annem beni sıcak suyla yıkarken,
ben sinirden sabunu köpürttüm; sıcaklara inanmam.

çay çoktan bitti, bu kadar kişi onu bekliyor olamaz!

olamaz dedim ama çay sofrada dururken bile sohbet devam ediyordu
dursa bile ben içmem onu, muhabbeti beni paklamaz, siz de içmeseniz
çay beni bıraksa ve koysam nargileye közü
nasıl olsa muhabbet de ölü çay da ölü.