gökyüzüne kazýnmýþ telkinlerim
ellerimin uzanmadýðý, kalemimdeki yasa
çocukluðumdaki nasreddin hoca
kazan bir doðurdu ki her taraf kazanova.

/gidilen þehrin son kalabalýðýna daldým
bitmez ölümlerinin kotasý daðlanan bedenimde:
la historia de hoy./

sakin sessiz sabit elime saplýyor hançeri
donup kalan elçiler önünde esrarýn gücü
panik atak bu ritmin dolunayý
surlardan atýlan cennet bahçesinin hayalidir olsa olsa
kalýntýlarý doðruluyor boðazýmýn içinde.

kurtlanýp birden boy veren
kesintilerimden kolluk kuvvetleri yapmýþlar
yanaðýma dikenli teller dayanmýþ
çatlayan, haykýrmak isteyen kayalar
beklediðim, sabahladýðým geceler boyu -olsun-
gelemesen de bitmiþ bir hayalde
sadece kendim için köprüler asacaðým
geçeceðim bu uçurumu.

arada bir baktýðým takvim geçen seneye ait
kaputun üzerindeki çizikler yirmi bir
sallantýlarda omuzlarým, yelkenleri fora
dalgalý deniz üzerinde
sallanmayan gemi, diplerde yatmaktadýr.