iþte böyle hizaya sokar adamý
bilmem hangi bakýþlarýný sulak diyarlardan devþirmiþ
acýmasýz bir ritim
yutkunduðumda o latif gözlerinle.

hiçkimse noktadan münezzeh deðildir,
ama bazýlarýna üç nokta bahþedilmiþtir
en içkin, en susadýðým kýrk yedi adýmý sen yaþadýn
bahsetmesem bahþedilmiþ olaný inkar.

o kadar aðardýk ki
dokunmaya korkuyoruz rabbim seccadeye
eksenimi söylesem susmaktan ziyade
kaymýþ diyorlar sen elimi býrakma
bir dik çekelim bu hayata
çözümü bulamasak bile.

allah ým aðýr çekimde bir daha izlesem
hani yavaþ yavaþ düþse
ayakta izlemeye razýyým
yeþil yapraklar da düþüyor yere.

acz bildiren var sýnýrýn öte tarafýndan
geçse bu tarafa dolayacaðým suyu boðazýna
bilmezler ben en çok çocuklara yer veririm
soðuk bir otobüste.

akýl hastanesinin dibinde düþünen adam
heykel ve gözleri yere dikili
yapýbozuma uðrayan ruhlarý toplamýþlar
sesli düþünmememiz gerekiyor sevgilim,
geçiyorlar önümüzden
üstleri beyaz, elleri kelepçeli.

histerik bir hayranlýðým var sana
yeni çýkan gülüþüne gitmek istiyorum
ciddiyet ablukasýný delip
aksayan bir vadede
prova ettiðim sonlara.