Eksiltili veya yüklemsiz tümce... Ve kýymetli üçüzler... Onlarla sonsuzluðu hatýrlýyorum. Ebedi cennet müjdesini hayal ediyorum. Her yere ve her cümle sonuna fütursuzca üç nokta savuruyorum karýþýk duygularýmla.
Varlýðýný her an kalbimin üzerinde hissettiðim, kendisiyle gururlandýðým kalemim artýk onlara alýþtý. Cümleyi yazarken rahvan ama cümle sonuna gelince týrýs gidiyor. O da biliyor gönlümden geçenleri. Ee onun yeri de gönül olunca þaþýlacak bir durum kalmýyor ortada.
Üç noktalarým... Leyla'nýn gerdaný diye tasvir edebileceðim temiz ve süt beyazý kaðýdýmýn üzerinde gösteriþli bir beþi bir yerde gibi süzülüyorlar.
Ramazanýn on dokuzunda bir gece... Gecede gökyüzü... Gök karanlýk... Karanlýkta bir hilal kaþ ve kaþýn kenarýna Rabbimce özenle iliþtirilmiþ üç nokta... Gökyüzü bu haliyle doðunun güzel kýzlarýnýn gizemli bakýþlarý kadar çekici.
Sonra ne mi kardeþim? Baþka ne diyebilirim ki? Onlar benim kýymetlilerim. Önce baþlýyorum yazmaya. Tam bir noktayla kanaat etmeyi düþündüðüm anda ''Allah'ýn hakký üçtür'' diye tamahkarca bir daha, bir daha eklediklerim onlar cümlelerimin sonuna. Sen þimdi bu cümleye nasýl eksiltili diyebilirsin? O þimdi hiç olamayacaðý kadar tamam. Býrakýn artýk eksiltili demeyi. Varsýn Dil Bilgisi sýfýr olsun.
Ve gece... Efkarýn zihnime akýn ettði bir gece. Bu geceyi yaratana hamd olsun. Yasin ve Taha... Hamim ve Eliflamra... Cümle Huruf-u Mukatta þahit olsun bu geceye. Sýrlarýyla bürüsünler bu güzel geceyi. Süslesinler yine baþ köþeyi. Ve bu yazý onlarýn sýrlarýnýn sahibi ve yüce yaratýcýlarý ve bizim de yaratýcýmýz olan Allah'a bin bir þükranla bitsin. Ancak biterken de baþlarken de Kalemim hep þunu fýsýldasýn: Darb-ý Salis...