fakat nereye atsam adımlarımı kalabalık
çok fazla bir şey beklemez sakladığım uykularım
aldığım her dost yaşlı ve narin
aldığım nefes biraz toz duman ve kirli
sesimi çıkarsam anlamaz tavırlar
yorgun ve ölgün, anlamaktan uzak
muğlak bir sessiz uzaklardan
katlanmak bir yana senle olmaz

kırılsa bacaklarım sana koşarken

ölgün bakışlar, ölgün yolculuklar
gittiysem senden bunlar bana müstehak
daha fazlası kimsesiz bir ela göz
anlatmaktan yorulan nasırlar
ondan uzaklaştıkça artan merkezkaç kuvveti
uykum geldikçe gözlerime bakarım

siperin arkasında bir mermi sesi

saçlarından inen yaş benim paydam
hadi ağla da çay koyayım
konuştuktan sonra kendini dinleyen
ufuğu kaplayan bu bulutun maviliği
yeni doğan bir ruhun çığlığı
gerginlik biraz da arta kalan

bu narkotik özünde yolculuk nedenidir.