1998 in Kasým ayýnda geldi dünyaya. Özel bir hastanenin ilaç kokulu doðum odasýnda, merhaba dedi hiç tanýmadýðý evrene. Aðlýyordu, hem de ciyak ciyak. Dünyaya geliþine duyduðu piþmanlýktan mýydý, yoksa sevinçten mi bilinmez. Tanýmadýðý evrenin tüm sýrlarý, sanki doðal gaz sobasýnýn borularýnda gizliydi. Hiç ayýrmazdý gözlerini sobanýn borularýndan. Acýktý aðladý, kýzdý aðladý, hastalandý aðladý. Karný doyduðunda güldü, sevildiðini sezdiðinde de güldü. Aðlayarak, gülerek geçiyordu günleri ve geceleri.
Henüz kýrk günlükken zýplamayý öðretti dedesi ona. Perdeleri çekiþtirdi, evrenin tüm gizemleri perdelerin arkasýndadýr diye. Tatlý mamadan, yavan anne sütünden ibaretti emzirdikleri. Dedesi ona ekþi limonu tattýrdý. Bebeðe limon tattýrýlýr mý diye karþý gelenlere, býrakýn onu, taþýn ne denli sert olduðunu erken öðrensin dedi dedesi.
Aylar biri birini kovaladý. Denizin tuzlu, serin sularýyla tanýþtýrdý Can’ý dedesi. Ayaklarýný vurdu denizin sularýna var gücüyle. Sýçrayan sulara sevinç çýðlýklarýyla merhaba dedi. Aaa bebeðe bak diye baðýrdýlar etraftakiler, sudan hiç korkmuyor dediler. Baba annesi geldi, çýkar o çocuðu denizden diye baðýrdý. O daha çok küçük denize giremez dedi baba annesi. Kavga dövüþ çýkarýldý denizden. Çok fena kýzdý, neden çýkardýnýz beni denizden diye. Bir çocuk doktoru deniz kenarýnda güneþleniyordu. Bir dakika tuta bilirsiniz denizde. Fazla tutmasanýz iyi olur dedi.
Her gün dedesi, birkaç kez ayaklarýný denize sokup cump, cump yapmasýný saðladý. Çevresindekiler onun kahkahalarýný, sevinç çýðlýklarýný zevkle izlediler. Kendisini denize sokanlar onun en sevdiði dostlarý oldu. Onu çevrede küçük, büyük her kes tanýdý. Tanýyanlar, tanýmayanlara, bakýn denizi çok seven çocuk diye tanýttýlar onu. Botu, kayýðý, plastik kaplumbaðasý, deniz yataðý onun en büyük tutkusu oldu. Ah... birde o kayýðýn küreklerini çekmeyi bir öðrene bilse. Kim bilir yaþam bin kat daha güzel olurdu.
Uykusu geldiðinde huysuzluk yapardý. Ýlk huysuzluðunda baba annesi onu hasta zannetti. Hemen doktora götürelim dedi dedesine. Yok dedi dedesi, o hasta deðil. Halasýna çekmiþ. Arabada uyumak istiyor. Beni ne kadar da iyi tanýyor dedem diye düþündü minik can. Elbette arabada uyumak istiyorum diyecekti ama, ne yazýk ki henüz konuþmayý bilmiyordu. Sözcükler onun göz yaþlarýnda ve gülücüklerinde kümeleniyordu. Dedesi, baba annesinin kucaðýnda arabaya bindirdi onu. Az sonra derin bir uykuya daldý. Arabadan indiklerini fark edememiþti bile. Baba annesi onu yataðýna yatýrýrken, gözlerini açýp tatlý tatlý gülümsedi baba annesine. Belki de nasýl dedem haklý mýymýþ demek istiyordu.
Yine bir gün uyku kavgasý baþladý. Baba annesinin iþi vardý. Dedesi arabanýn koltuðunu az geriye iterek, kucaðýný alýp yola çýktýlar. Ýki kilometre kadar gittiler. Tam uykuya dalacaðý anda koca bir kamyon, çok büyük bir gürültüyle yanlarýndan geçti. Çok korkmuþtu kamyonun gürültüsünden. Hemen geriye dönüp dedesinin boynuna sarýldý. Dedesi arabayý yolun kenarýna çekti.Korkma oðlum, bak ben senin yanýndayým dediyse de o, kollarýný dedesinin boynundan ayýrmadan, baþýný dedesinin göðsüne dayadý, aðladý, aðladý. Göz yaþlarýyla ýslattý dedesini tiþörtünü. Dedesi onu okþuyor, ona güven verecek nice güzel sözler söylüyordu. Ama o durmadan aðlýyordu. Sonunda gözlerinden yaþ akmaz olmuþtu. Belki de göz yaþý pýnarlarý kurumuþtu. Dedesine yapýþmýþ olan vücudu, yavaþ yavaþ gevþemeye baþladý. Ýç çeke çeke derin bir uykuya daldý. Arabayý eve doðru çevirdi dedesi. Aðýr aðýr ilerlediler. Eve geldiklerinde, yataðýna yatýrýldýðýnda bile kollarýný çözmek istemiyordu dedesinin boynundan.
Can her þeyden korkardý eskiden. Otolarýn marþ dinamolarýndan, perdeler çekilirken raylardan çýkardýklarý sesler, mobilet gürültüsü ve daha niceleri korkuyla aðlamasýna neden olurdu. Dedesi bu tür korkularýný yene bilmesi için, korktuklarýnýn üstüne sürdü Can’ý. Perdeleri beraber çektiler. Masalarý, kapýlarý, camlarý beraber yumrukladýlar. Kamyonun çýkardýðý sesin yabancýsýydý Can. Bu nedenle çok korkmuþtu. Henüz dokuz buçuk aylýk yaþamýnýn en büyük korkusunu yaþamýþtý kamyon yüzünden. Emeklemeye yeni baþladýðýndan, zaman zaman baþýný sert yerlere vurdu. Bazen de ayaðýný, bacaðýný vurdu. Çok kýsa sürer aðlamasý. Hemen alýþýr oluþan aðrýlarýna.
Can acýkýnca, susayýnca ve uykusu geldiðinde çok huysuzlaþýr. Her bebek gibi o da sýcaklara oldukça dayanýksýz. Bu yüzden yattýðý oda klimayla devamlý serin tutulur. Altýnýn ýslaklýðý Can’ý pek etkilemez. Baba annesi sýk sýk deðiþtirir primasýný. Uykuya yatmadan önce baba annesinin E.S.M. mamasý, bebe biskivüsü ve yarým kaþýk Sanasol vitamin þurubuyla hazýrladýðý mamanýn tamamýný yer ve üzerine iki yüz gram kadar su içer. Can iki kiþilik koca bir yatakta yatmasýna raðmen, karyoladan sýk sýk düþer. O yalnýz günlük hayatýnda deðil, uykusunda bile dur durak bilmez. Dolaþýr durur koca yataðýn içinde.
Þimdilerde dedesi yeni bir þey öðretti ona. Komþu bakkalýn çeþmesine takýlý hortumla bakkal dükkanýnýn önünü sulamak. Dedesinin kucaðýnda, çeþmenin hortumunu sým sýký tutmuþ, suyun havada çizdiði kavislere, zerreciklere dönüþüp yere daðýlýþýna zevkle bakarken, iki ayaðý ve boþta kalan eliyle ha bire tepinir, çýðlýklar atar. Can ne yapýyorsun orada diye takýlanlara bakmaz bile. Can hortumdan fýþkýran suyla sanki bir bütün olmuþtur. Dedesi çeþmeyi kapattýðýnda, dede-torun kavgasý baþlar. Çok zor olur minik ellerinden hortumu çekip almak. Dedesi bir býraksa onu, ucundan su fýþkýran hortumla yatýp kalksa. Hey gidi dünya hey. Meðer sende yaþamayý sevdirecek, ne kadar çok güzellikler varmýþ.
                    Özcan NEVRES