Zaman akıp gidiyor.
Mevsimler gelip geçiyor
Ömür törpüsü zaman,
Acımasız.
Daha dün çocuktum,
Kaç gün oldu okulu bitirdiğim?
Dün müydü yoksa?
Ya bu ortalıkta dolaşan,
Durmak dinlenmek bilmeyen bu çocuk,
Kim?
Daha çişini kakasını söyleyemeyen,
Gazetedeki yazıyı gösterip,
Dablu, dablu kom teye diyen,
Elimi tutup, bana kapıyı gösteren
Atti, atti diye ağlayan bu çocuk,
Benim torunum mu?
Acımasız zaman,
Ne olur dur biraz.
Daha ben çocukluğumu yaşamadım ki.
Saçlarımda,
Tek tel siyah bırakmadın.
Yüzümde derin çizgiler kazıdın.
Ayaklarıma ihanet ettirdin.
Dörder dörder çıkardı merdivenleri,
Şimdilerde,
Yeter artık,
Seni daha fazla,
Taşıyamam diyor.
Hiç insafın yok mu senin?
Kaç yıl oldu beraberliğimiz?
Bıktın mı yoksa artık benden,
Acelen ne böyle?
Safra kesesi,
Kara ciğer, kalp derken,
Sürüklüyorsun beni,
O kaçınılmaz sona doğru.
Dün adını anmadığım,
Tanımadığım o ecel,
Kollarını açmış bana.
Hadi, hadi gel artık,
Tanımadın mı beni yoksa?
Ben senin gerçek dostunum.
Hadi, hadi çekinme,
Gel artık diyor.
Zaman, ne olur dur biraz.
Bak ne diyor annesine?
Amerikalı torunum Defne kız.
Konuşma onunla,
O benim dilimi bilmiyor.
Ben çocukluğumu yaşamadım be zaman.
Oyuncaklarım olmadı benim,
Uzak tut benden o son noktayı.
Torunlarımın oyuncaklarıyla,
Ben de oynayayım biraz.
Belki İngilizce de öğrenirim.
Amerikalı Defne ile,
Daha iyi anlaşırız.
Hadi öğren artık diye,
Sıkıştırma beni.
Bende öğrenecek,
Kafa mı bıraktın be zaman.
Sen çok hızlısın biliyorum.
Adil de değilsin.
Kimilerine gün tanımazsın.
Kimilerine,
Yüz yıl sana az dersin.
Bırak yakamı benim zaman,
Bırak ki,
Torunlarımın oyuncaklarıyla
Biraz da ben oynayayım.
Çocukluğumda benim,
Oyuncak mı vardı ki oynayayım.
Kargıdan at,
Tahtadan arabaydı oyuncaklarım.
Ne makerenayı söyleyen maymun,
Ne tele tabiler,
Ne siren çalan polis arabaları.
Ne pokemolar.
Ve daha niceleri,
Hangisi, hangisi vardı?
Benim çocukluğumda.
Çapayı verdiler elime,
Hadi çalış artık dediler,
Yaşın geldi yediye.
Çukulatayı tatmadım çocukluğumda.
Dut yerken arılar sokardı.
Canım yanardı.
Böğürtlen toplarken,
Kanamayan yerim kalmazdı.
Kayısıyla incirin tadını anlamadan,
Geçerdi mevsimi.
Bak küçük oğlum da evleniyor yakında.
Belli ki daha,
Yeni torunlar var yolda.
Bu düzeni ben mi kurdum be zaman?
Eş sevgisi, çocuk sevgisi derken,
Torunları görme tutkusu başlar.
Ya torun çocuğunu görmeye,
Ne dersin be zaman.
Bitmez,
Kesilmez arkası bu isteklerin.
Sırada daha
Torunumun torunu var.
Benim isteklerim bitmez be zaman.
Sen bir ömür törpüsüsün.
Kimilerine dişlerin kalın,
Kimilerine ince.
Kimilerinin işini tez bitirirsin,
Kimilerine kıyak geçersin.
Kıyağın olsun bana da.
Ki;
Torunlarımın oyuncaklarıyla
Biraz da,
Ben oynayayım doyasıya.

          Özcan NEVRES