Zaman akýp gidiyor.
Mevsimler gelip geçiyor
Ömür törpüsü zaman,
Acýmasýz.
Daha dün çocuktum,
Kaç gün oldu okulu bitirdiðim?
Dün müydü yoksa?
Ya bu ortalýkta dolaþan,
Durmak dinlenmek bilmeyen bu çocuk,
Kim?
Daha çiþini kakasýný söyleyemeyen,
Gazetedeki yazýyý gösterip,
Dablu, dablu kom teye diyen,
Elimi tutup, bana kapýyý gösteren
Atti, atti diye aðlayan bu çocuk,
Benim torunum mu?
Acýmasýz zaman,
Ne olur dur biraz.
Daha ben çocukluðumu yaþamadým ki.
Saçlarýmda,
Tek tel siyah býrakmadýn.
Yüzümde derin çizgiler kazýdýn.
Ayaklarýma ihanet ettirdin.
Dörder dörder çýkardý merdivenleri,
Þimdilerde,
Yeter artýk,
Seni daha fazla,
Taþýyamam diyor.
Hiç insafýn yok mu senin?
Kaç yýl oldu beraberliðimiz?
Býktýn mý yoksa artýk benden,
Acelen ne böyle?
Safra kesesi,
Kara ciðer, kalp derken,
Sürüklüyorsun beni,
O kaçýnýlmaz sona doðru.
Dün adýný anmadýðým,
Tanýmadýðým o ecel,
Kollarýný açmýþ bana.
Hadi, hadi gel artýk,
Tanýmadýn mý beni yoksa?
Ben senin gerçek dostunum.
Hadi, hadi çekinme,
Gel artýk diyor.
Zaman, ne olur dur biraz.
Bak ne diyor annesine?
Amerikalý torunum Defne kýz.
Konuþma onunla,
O benim dilimi bilmiyor.
Ben çocukluðumu yaþamadým be zaman.
Oyuncaklarým olmadý benim,
Uzak tut benden o son noktayý.
Torunlarýmýn oyuncaklarýyla,
Ben de oynayayým biraz.
Belki Ýngilizce de öðrenirim.
Amerikalý Defne ile,
Daha iyi anlaþýrýz.
Hadi öðren artýk diye,
Sýkýþtýrma beni.
Bende öðrenecek,
Kafa mý býraktýn be zaman.
Sen çok hýzlýsýn biliyorum.
Adil de deðilsin.
Kimilerine gün tanýmazsýn.
Kimilerine,
Yüz yýl sana az dersin.
Býrak yakamý benim zaman,
Býrak ki,
Torunlarýmýn oyuncaklarýyla
Biraz da ben oynayayým.
Çocukluðumda benim,
Oyuncak mý vardý ki oynayayým.
Kargýdan at,
Tahtadan arabaydý oyuncaklarým.
Ne makerenayý söyleyen maymun,
Ne tele tabiler,
Ne siren çalan polis arabalarý.
Ne pokemolar.
Ve daha niceleri,
Hangisi, hangisi vardý?
Benim çocukluðumda.
Çapayý verdiler elime,
Hadi çalýþ artýk dediler,
Yaþýn geldi yediye.
Çukulatayý tatmadým çocukluðumda.
Dut yerken arýlar sokardý.
Caným yanardý.
Böðürtlen toplarken,
Kanamayan yerim kalmazdý.
Kayýsýyla incirin tadýný anlamadan,
Geçerdi mevsimi.
Bak küçük oðlum da evleniyor yakýnda.
Belli ki daha,
Yeni torunlar var yolda.
Bu düzeni ben mi kurdum be zaman?
Eþ sevgisi, çocuk sevgisi derken,
Torunlarý görme tutkusu baþlar.
Ya torun çocuðunu görmeye,
Ne dersin be zaman.
Bitmez,
Kesilmez arkasý bu isteklerin.
Sýrada daha
Torunumun torunu var.
Benim isteklerim bitmez be zaman.
Sen bir ömür törpüsüsün.
Kimilerine diþlerin kalýn,
Kimilerine ince.
Kimilerinin iþini tez bitirirsin,
Kimilerine kýyak geçersin.
Kýyaðýn olsun bana da.
Ki;
Torunlarýmýn oyuncaklarýyla
Biraz da,
Ben oynayayým doyasýya.

          Özcan NEVRES