Allah’ýn hoþnutluðunu kazanmak amacýyla birlik olarak hareket etmek, müminlerin zorluklarý aþmalarýnda büyük önemi olan imani bir sýrdýr. Tarih boyunca yaþanan olaylara baktýðýmýzda zorluklar karþýsýnda hep bu þekilde baþarý elde edildiðini görürüz. Baþta alemlere rahmet olarak gönderilen Peygamberimiz (sav) ve onunla birlikte olan müminler bu ahlaký doruðunda yaþamýþ, tesanütleri ve özverileriyle Kur’an ahlakýnýn yayýlmasýna vesile olmuþlardýr.

Yaþadýklarý sapkýn inançlarýný terk etmeye çaðýrdýklarý müþrikler tarafýndan sözlü ve fiili iftiralarý, saldýrýlarý sabýr ve tevekkülle karþýlamýþ, yalnýzca Rabb’lerine güvenip dayanarak ve yalnýzca O’nun hoþnutluðunu gözeterek mücadeleye devam etmiþlerdir. Tehdit, baský ve zorluklara raðmen, dini tebliði sürdürmüþlerdir.

Peygamberimiz (sav)’in, en zor koþullarda dahi dinin çýkarlarýný önde tutmasý tüm inananlar için çok önemli bir örnektir. Açlýk, yokluk, hastalýk gibi imtihan zamanlarýnda, Müslümanlara karþý çok büyük düþkünlük göstermiþ, üzerlerine þefkat ve merhamet kanatlarýný germiþtir. Sahabelerle birlikte özveriye dayanan birlik ve beraberlikleri sonucunda büyük bir güç elde etmiþ, Allah’ýn yardýmýyla inkarcý ve müþriklere karþý büyük baþarýlar kazanmýþlardýr.

Kur’an ahlakýný yeni tanýyan kiþilerin eðitimi, zaman zaman büyük çaba gerektirmiþ ancak Peygamberimiz (sav) onlarýn cahilce davranýþlarýna hep en güzel þekilde, din ahlakýyla karþýlýk vermiþtir. Kur’an onun örnek ahlakýný, "Ve kuþkusuz, "Allah’ý ve ahiret gününü umanlar ve Allah’ý çokça zikredenler için Allah’ýn Resûlü’nde güzel bir örnek vardýr. (Ahzab Suresi, 21) ayetiyle haber verir.

Ýnsanlarýn cehalet, art niyet, ön yargý, kötü ahlak ya da zalimlik nedeniyle sergiledikleri tavýrlara karþý sabýr göstermek, tüm bunlara yumuþak davranarak karþýlýk vermek üstün ahlak örneðidir. Bu güzel ahlaký yalnýzca Allah’ýn hoþnutluðunu kazanabilmek için yaþayan samimi müminler, sabretmenin ve baðýþlayýcý olmanýn insan nefsine en zor geldiði olaylarda dahi nefislerini ezerler. Resulullah(sav) da etrafýndaki kimselerin kötü davranýþlarýna karþý onlarý doðruya yönlendirme ve ýslah etme yolunu seçmiþtir. Bu güzel ahlak Kur’an’da, "Allah’tan bir rahmet dolayýsýyla, onlara yumuþak davrandýn. Eðer kaba, katý yürekli olsaydýn onlar çevrenden daðýlýr giderlerdi. Öyleyse onlarý baðýþla, onlar için baðýþlanma dile ve iþ konusunda onlarla müþavere et. Eðer azmedersen artýk Allah’a tevekkül et. Þüphesiz Allah, tevekkül edenleri sever. (Al-i Ýmran Suresi, 159) ayetiyle bildirilir.

Peygamberimiz (sav), çok zorlu olaylarla imtihan olmuþtur. Teblið yaptýðý kavimdeki çok sayýda insan ona engel olmaya ve zorluk çýkarmaya çalýþmýþlardýr. Ýki yüzlü davranan ve tuzak kurmaya çalýþan, atalarýnýn dininden vazgeçmeyen, nefislerine uygun baþka bir Kur’an getirmesini söyleyen, Peygamberimiz (sav)’i tutuklamak, sürmek hatta öldürmek isteyen çok sayýda insan olmuþtur.

Peygamber Efendimiz (sav) üç yýl kadar teblið faaliyetlerini gizli sürdürmüþ, oldukça tedbirli davranmýþtýr. Üçüncü yýl ise Allah’ýn buyruðuyla peygamberliðini ve Ýslamiyet’i açýkça ilan etmiþtir.

Kureyþli müþrikler düþmanlýkla, tüm olanaklarýný kullanarak bu kutlu insaný etkisiz hale getirmeye çalýþmýþlardýr. Eziyet etmiþ hatta suikaste kalkýþmýþlar ancak Ýslam’ýn yayýlmasýný önleme çabalarýnda baþarýlý olamamýþlardýr. Peygamberimizin faaliyetlerini engelleyebilmek için baþvurduklarý baský, zulüm, iþkence ve tehdit yöntemleri yarar saðlamamýþ, Allah onlara geçit vermemiþtir.

Allah’ýn vahyi üzerine Hz. Muhammed (sav) ile müminlerin Medine’ye hicret edeceklerini öðrenen Mekkeli müþrikler, büyük bir güç elde edeceklerinden korkarak, hicreti de engellemeye çalýþmýþlardýr. Ýþkence etmiþ, "yol keserek" zorbalýk yapmýþlardýr.

Hz. Muhammed (sav)’in Allah’ýn korumasý altýnda olduðundan gafil olan inkarcýlar, pek çok defa deneyip baþarýsýz olduklarý halde, fiili saldýrýdan vazgeçmemiþlerdir. Kur’an, hazýrlanan bir tuzaðý, "Hani o inkar edenler, seni tutuklamak ya da öldürmek veya sürgün etmek amacýyla, tuzak kuruyorlardý. Onlar bu tuzaðý tasarlýyorlarken, Allah da bir düzen (bir karþýlýk) kuruyordu. Allah, düzen kurucularýn (tuzaklarýna karþýlýk verenlerin) hayýrlýsýdýr. (Enfal Suresi, 30) ayetiyle haber verir.

Ancak Resulullah, "Siz O’na (peygambere) yardým etmezseniz, Allah O’na yardým etmiþtir. Hani kafirler ikiden biri olarak O’nu (Mekke’den) çýkarmýþlardý; ikisi maðarada olduklarýnda arkadaþýna þöyle diyordu: "Hüzne kapýlma, elbette Allah bizimle beraberdir." Böylece Allah O’na ’huzur ve güvenlik duygusunu’ indirmiþti, O’nu sizin görmediðiniz ordularla desteklemiþ, inkar edenlerin de kelimesini (inkar çaðrýlarýný) alçaltmýþtý. Oysa Allah’ýn kelimesi, Yüce olandýr. Allah üstün ve güçlüdür, hüküm ve hikmet sahibidir. (Tevbe Suresi, 40) ayetinden de anlaþýldýðý üzere, Allah’ýn Ýlahi yardýmýyla bu tuzaktan da korunmuþtur.

"Allah’ým! Rahmetine muhtacým, halimi arzediyorum. (Ýhtiyacým ve fakrim sebebiyledir ki) ey iþlere hükmedip yerine getiren, kalplerin ihtiyacýný görüp þifâyâb (þifa veren) kýlan Rabbim! Denizlerin aralarýný ayýrdýðýn gibi benimle cehennem azabýnýn arasýný da ayýrmaný, helâke (yok olmaya) dâvetten, kabir azabýndan korumaný diliyorum." Hz. Muhammed (Tirmizi, Daavât 30)