Ýster inanýn ister inanmayýn ama aþaðýdaki olay bire bir gerçekdir.

Adam bahçeden içeri girdiðinde eþinin dijital tansiyon ölçerle tansiyonunu ölçtüðünü gördü.
“Nasýl ?”diye sordu. Kadýn “Tansiyon 9,5 ama kalp atýþlarý 150 cývarýnda” dedi.

Kadýn uzun zamandýr kalp ritim bozukluðu yaþamakta olup,tedavi görmekteydi. Tedavi gördüðü halde zaman zaman kalp atýþlarý 150 nin üzerine çýkmakta, buda kadýný oldukça halsiz býrakmaktaydý. Daha dün uzun zamandýr tedavi gördüðü kalp doktoruna kontrol için gitmiþti. Doktoru “Kullandýðýn bu ilacý bu sefer deðiþtirelim,bir ay sonra tekrar kontrola geldiðinizde duruma göre gerekirse az riskliden daha riskli olan ilaçlarla tedavi yollarýný deneyelim.” demiþti. Yeni verilen ilacý ilk defa kullanmýþtý. “Doktoru arayalým” dedi adam. Uzun uzun telefonla aramalarýna raðmen doktora ulaþamyýnca “Hadi hastaneye gidelim” dedi. Kadýn yavaþ yavaþ kalktý,üstüne bireþeyler geçirdi ama çektiði ýstýrap yüzünden okunuyordu.

Adamda rahatsýzdý. Nasýl olduysa ufak bir hareketle belini incitmiþ,ne eðilebiliyor nede doðrulabiliyordu.
“Sende rahatsýzsýn,nasýl gideceðiz” dedi kadýn. Adam “hastane yakýnda yavaþ yavaþ gideriz” dedi.
Birbirlerine yaslanarak evden çýktýlar. Yavaþ yavaþ yakýndaki hastaneye doðru yürümeye baþladýlar. Yürürken kadýn sýk sýk “Biraz soluklanalým bey” diyor,biraz dinleniyorlardý.

Hastanenin acil kapýsýnýn merdivenlerine geldiklerinde adam acaba personelden biri varmý,ondan yardým istiyeyim diyerek etrafýna bakýndý ama kimse yoktu. Dinlene dinlene zorda olsa merdivenleri çýktýlar ama kadýnda adým atacak hal kalmamýþtý. Adam, eþi için hasta sandalyesi bulmak amacýyla tekrar etrafýna bakýndý,yoktu. Eþine “sen biraz durabilirmisin,ben tekerlekli sandalye bakayým” dedi. Kadýn kýsýk bir sesle “iyi olur,adým atacak halim kalmadý” dedi.
Adam eþini o halde býraktý içeriye tekerleki sandalye aramýya gitti. Biraz sonra tekerlekli sandalye ile döndü. Adam kendi kendine “Þuraya bir yere bu sandalyeleri koysalar sanki günaha girerler” dedi. Eþini bindirdi,açilden içeri soktu. Ne bekleme koridorunda nede içeride hiçbir hasta yoktu. Adam duvardaki saate baktýðýnda saat 18,30 u gösteriyordu. Görevliler “Nesi var” diye sordular. Adam “Kalp ritim bozukluðu,galiba 150 nin üstünde atýyor” dedi. Hemen perdelerle ayrýlmýþ yataklardan birine oturtulan kadýnýn tansiyonu ölçüldü 10,50 idi. Elle kalp atýþlarý ölçüldü 150 civarý dendi. Hemen “Þu yan yataða geçebilirmisin” dendi. Kadýn oraya geçtiðinde ilgilenennöbetçi genç doktor haným “EKG sini alalým” dedi. Makinadan çýkan kaðýda baktýklarýnda yüzlerinin buruþtuðunu gören adam”Hayýrdýr bir þeymi var ?” diye sordu ama hiç cevap alamadý. Doktor haným “Monitöre baðlýyalým,kan tahlili için kan alalým” dedi. Monitöre baðlandýðýnda monitör de kalp atýþlarý 145-155 arasý gidip geliyordu. Tansiyonu ise 10,50 du. Hemen serum baðladýlar. Kalp atýþlarý 160 ‘a kadar çýktý. Derklen 130-150 etrafýnda dolanýp durdu.
Dýþarýdan gelen nöbetçi doktor bey bir ara yanýmýza geldi,gitti. Adam devamlý eþinin kalp atýþlarýný monitör den endiþeli gözlerle izliyordu. Kalp atýþlarý 95- 100 arasýndayken doktor bey odanýn öteki ucundan “Monitördeki hastayý monitörden çýkarýn evine yollayýn” dedi. Ben ne oluyor diye hemþirelere baktýðýmda onlarda þaþkýn þakýn bana bakýyorlardý. “Monitördeki hastayý çýkarýp göndermemizimi istiyorsunuz” diye doktor beye sordular. Onlarda inanamamýþlardý. Sert bir sesle doktor bey” Evet çýkarýn evine yollayýn” dedi.
Adam ne söylediyse dinletemedi. Görevliler kadýnýn üstündeki elektrodlarý çýkardýlar “Evinize gidebilirsiniz” dediler.
Gidebilirsinizde nasýl? Kadýn zaten halsizlikten bitap düþmüþ kýmýldayacak halde deðildi. Tahlil miçin alýnan kanýn sonucu dahi istenmedi.
Resmen kovulmuþlardý.
Adam eþine kalkmasý için yardým etti. Hemþirelerde acýyarak bakýyorlardý.
Kadýn kocasýnýn koluna tutundu “Yavaþ ol nolursun” dedi. “Tamam “ dedi. Adam. Yavaþ yavaþ acilden salona çýkarken odada,girerken kullandýklarý tekerlekli sandalye boþ duruyordu. Adam bir sandalye ye baktý bir eþine baktý. Korkusundan “Þu sandalyeye eþimi bindirip kapý önüne kadar çýkarabilirmiyim?” bile diyemedi.
Acilin önündeki on metrelik yolu soluklana soluklana alýrlarken kadýn ”Gidemiyeceðim,biraz oturup dinlenelim” dedi.
Acil kayýtýn önündeki sandalyelere oturdular. Kadýn iyice bitmiþti. O sýrada yanlarýndan geçen acildeki hemþireye adam “Bakarmýsýnýz,bu hastayý iyileþti diye çýkardýnýz bakýn buraya kadar zor geldi” deyince Hemþire,“Doktor bey çýkarýn dedi !” derken yüzündeki ifadeden üzüntülü olduðu anlaþýlýyordu.

Bir müddet dinlendikten sonra kadýn”Yavaþ yavaþ gidelim” dedi. Adamýn gözü duvardaki saate iliþti. 19,05 di.
Yavaþ yavaþ merdivenlerin baþýna geldiler. Dinlene dinlene merdivenleri indiler.
Bir ara kadýn kocasýna “Acaba yapýlacak baþka bir þey yokmu?” diye acýlý acýlý baktý. Adam eþinin o yardým isteyen acýlý durumuna nasýl cevap vereceðini bilemedi. Herþeyi birlikte yaþamýþlardý.
Ýki hasta bir birlerine yaslanarak yakýndaki evlerine dinlene dinlene giderlerken adam göz yaþlarýný karýsýna göstermemek için içine akýtýyordu.


Mustafa Arif Razgartlý