Henüz sekiz -dokuz yaþýmdaydým. Köyümüze gelen çerçiciden iki tane bilezik , bir çift de küpe almýþtým bir gün. Ama kulaklarým delik deðildi. Oysa ben, küpeleri takmaya can atýyordum. O halde, kulaklarýmýn delinmesi gerekiyordu. Bunun da çaresi vardý. Köyümüzde bir Fatma Ninemiz vardý. Onun bilmediði yoktu. Bilge bir kadýndý. Herhangi bir sýkýntýsý olan, hemen Fatma Nine’ye koþardý. Turþunun nasýl kurulacaðý, asma yapraklarýnýn nasýl salamura yapýlacaðý ve bu iþin püf noktalarý hep Fatma Nine’ye sorulurdu. Hastalanan hayvanlara ne içirilmesi gerektiðini bile bilirdi. Gençlere o akýl verir, yanlýþ yapanlara o nasihat ederdi. Nazara gelenleri okur, haylazlýk edenlerin uslanmasý için dualar ederdi.

Ýþte bu Fatma Nine kulak da deliyordu. Biz çocuklara yaklaþýmý da çok iyiydi. Bazý ihtiyarlar gibi çocuklarý kovalamýyor, bizi azarlamýyordu. O nedenle Fatma Nine’yi çok seviyordum. Hem bir gün bana paçalý don(pijama) bile dikmiþti.

Ben de ona gittim, kulaklarýmý deldirmek için. Bütün cesaretimi toplayýp, kurbanlýk koyun gibi dizlerine yatýverdim.Aslýnda çok korkaktým ben.Ama güzel olmak için her þeye razýydým. Bir an önce küpelerimi takmak istiyordum. Küpelerle çok güzel bir kýz olacaðýmý biliyordum(!) .Fatma Nine kulak mememi tuzla ovdu uzun süre. Önce gýdýklandým, sonra hissetmez oldum. Ovdu ovdu, ucunda iplik takýlý olan iðneyi kulak mememe aniden batýrýverdi. Ve ipliði kulak mememden geçirdi.

Kulaðýmdaki acýnýn diðer ucunu ayak parmaklarýmda hissettim birden, ürperdim. Saniyede ayný acý ,vücudumun en uç noktasýna ulaþývermiþti. Caným yanmýþtý, ama hiç belli etmedim. Ýpliðin iki ucunu birleþtirip düðümledi Fatma Nine. Ýþte kulaðýmýn biri delinmiþti. Çaresiz ikincisi de delinecekti. Tek küpeyle gezemeyeceðime göre, sabretmeliydim. Canýmýn yanmasýna razý olmalýydým. Zaten ben sabýrlý bir çocuktum. Annem benim için, “Benim kýzým Ramazan ayýnda doðduðu için sabýrlý.” derdi.

Ayný yöntemle ikinci kulaðýmý da deldirdim. Köyde çocuklarýn kulaklarý hep böyle deliniyordu. Bildiðim, gördüðüm veya duyduðum baþka bir yöntem yoktu. Çok caným yandý ama hiç aðlamadým. Kendimi tuttum.

Birkaç gün acýdý kulaklarým; gece kulaklarýmýn üstüne yatamadým. Güzel olmak için, bu kadar acýya katlanýrdým, katlandým da.”Antidot” diye bir melhem bulunurdu evimizde. Yaramýz ,beremiz eksik olmazdý hiç. Hele erkek kardeþimin. Ýþte bu Antidot bizim kurtarýcýmýzdý. Annem o melhemden sürdü kulaklarýma.

Kulaklarým iyileþince, çerçiciden aldýðým küpeleri taktým. Bana çok yakýþmýþtý(!) .Çok güzel bir kýz olmuþtum(!). Gidip gidip, aynaya bakýyordum. Ýyi ki kulaklarýmý deldirmiþtim. Babam bana bir müddet sonra altýn küpe aldý. Bir de altýn bilezik alsaydý tamam olacaktý. Çünkü çerçiciden aldýðým bileziklerin altýný zamanla silinmiþ, geriye gümüþü kalmýþtý(!). Altýn sarýsý bileziklerim, teneke gibi olmuþtu.

O çerçicileri, altýndan gümüþe dönen bileziklerimi , bana çok yakýþan küpelerimi ve en önemlisi, çocukluðumu o kadar özledim ki!