Güneþli bir pazar günü. Saat sabahýn sekizi. Hýýým! Yürüyüþ için güzel bir gün ve uygun bir saat. Acele hazýrlanmalýyým. Ha gayret! Yürüyüþ yapmak, en büyük zevklerimden biri. Asla kilolu biri olmadým, olmayacaðým. Bu nedenle , yürüyüþ alýþkanlýðýmdan ödün vermemeliyim. Bahar yavaþ yavaþ burnunu, kulaðýný göstermeye baþladýðýna göre; üzerime daha ince eþofmanýmý geçirebilirim.

Yürüyüþ deyince, bakýn ne geldi aklýma: Adamýn biri ( Aslýnda ünlü bir düþünür de , adýný þu anda hatýrlayamayacaðým. ), memleket meselelerini düþünmekten uyuyamýyormuþ. Bir gece, yatakta düþünceler arasýnda dönüp dururken, yanýnda horul horul uyuyan karýsýný silkeleyerek uyandýrmýþ. ” Memleketin bu kadar sorunu varken, nasýl rahat uyuyorsun ! ” diye kýzmýþ.Siz de bana kýzabilirsiniz o düþünür gibi. “ Býrak þu incik cincik sorunlarý, memleketin halini düþün. Yürüyüþ de nerden çýktý?” diyebilirsiniz. Haklýsýnýz ! Hem de yerden göðe kadar.Aslýnda, memleket sorunlarýný düþünmüyor deðilim, düþünüyorum da elimden bir þey gelmiyor. Beni ve düþüncemi kim takar ? “Adam deseler, ünüm yok; koyun deseler, yünüm yok.” Memleket sorunlarýný, o sorunlara sebep olanlar düþünsün biraz da. Ben yürüyüþe gideceðim, kýþýn aldýðým bir buçuk - iki kiloyu ne yapýp edip vereceðim.

Kilo deyip geçmeyin sevgili okurlar. Aldýðýnýz bir – iki kiloyu umursamazsanýz, spor yapmazsanýz; bir bakarsýnýz, kilolu biri olup çýkmýþsýnýz. Bir , iki, üç, beþ derken; arkasý gelir. “ K.hpelik, bir öpmekten; hýrsýzlýk, bir ekmekten baþlar.” demiþ atalarýmýz. Düþünün ki yolda yürümüyorsunuz da top gibi yuvarlanýyorsunuz. Boþu boþuna ne diye onlarca kilo aðýrlýk taþýyasýnýz ki! Elli beþ kiloluk bedeni taþýmak baþka, doksan kiloyu taþýmak baþka. O nedenle kilomuza dikkat etmek gerekiyor. Hem saðlýklý olmak hem de aynalarla barýþýk olmak için.

Neyse, konuya gireyim artýk. Lâfý çok uzattým. Eþofmanlarýmý giyip, çýktým evden. Hafif hafif esen rüzgâr, saçlarýmý okþamaya baþladý. Annemin eli gibiydi. Hemen ardýndan güneþin sýcaklýðýný hissettim. Çoktandýr kapýmý çalmayan ve sohbetini özlediðim dostun “ merhaba” sý gibi geldi bana, güneþin bu sýcaklýðý. Anladým ki bahar, müjdecilerini göndermiþ . Kendisinin de gelmesi yakýndýr.

Kasabanýn dýþýna çýkýnca, güzelim baharýn buralarda oyalandýðýný gördüm. Bahar, kýrlarda belli eder önce kendini, sonra da þehrin içine kadar gelir. Þöyle bir baktým yol kenarlarýna; etraf, yeþillerini giymeye hazýrlanýyor. Taþlarýn altýndan yemyeþil otlar uç vermeye, gün ýþýðýna çýkmaya çalýþýyor. Aðaçlarýn dal uçlarý kýzarmaya baþlamýþ. Belli ki, yaprak verecekler.

Sonra, evlerin balkonlarýna takýldý gözlerim. Her evin balkonunda, o evin insanlarýnýn yaþam biçimlerine, zevklerine, uðraþlarýna ait ipuçlarý vardý. Bir evin balkonuna, bir spor kulübünün renklerini taþýyan forma asýlmýþtý.Belli ki bu evde, bir futbol sever var.

Baþka bir balkonda , üç tekerlekli bisiklet duruyordu. Hemen yanýnda da bir top. Bu evde, küçük çocuðu olan bir aile yaþýyor þu halde. Az ilerideki balkonda , sakýz gibi bembeyaz bebek çamaþýrlarý oynaþýyordu çamaþýr telinde. Anladým ki, bir bebek büyüyor bu evde. Ayrýca, bu evin hanýmý çok temiz, titiz, tertipli. Çamaþýrlarýn resim gibi asýlmýþ olmasýndan ve kar gibi beyazlýðýndan o kadar belli ki.

Bir diðer balkonda , boþ saksýlar vardý sýra sýra. Belki ki bu evin sahibi, havalarýn iyice ýsýnmasýný bekliyordu saksýlara çiçek dikmek için. Çiçek sever bir aile yani. Gözüme takýlan baþka bir balkonda; piknik þemsiyesi, mangal, piknik sepeti vardý. Hýýým! Bu aile, bir piknikçi demek ki.

Son virajý aldýðýmda ise, hep ayný boyda olan beþ- altý erkek pijamasýnýn ve iç çamaþýrlarýnýn asýlmýþ olduðu balkona gitti gözüm. Hemen her gün çamaþýr asýlý oluyor balkonda. Bu evde hasta var büyük bir ihtimalle. Hem de kendi ihtiyacýný görmeyen yatalak bir hasta. Derken, balkonun duvar dibine konulmuþ, seyyar tuvalet gibi kullanýlan oturak iliþiyor gözüme. Yanýlmamýþým ! Yatalak hastasý olan bir ev bu.

Baktýðým her balkonda, o evin insanlarýna ait izler buldum. Kiminde bebek, kiminde çocuk, kiminde hasta izleri. Ýþte böyle taþmýþýz balkonlarýmýza. Kendimize ait belirtiler sýzmýþ, belki farkýnda olmadýðýmýz. Bizi yansýtan bir ayna gibi balkonlarýmýz.

Yürüyüþten dönüþte, kendi balkonuma baktým bir yabancý gibi. Kendimi bulmaya çalýþtým. Her iki katýn balkon direklerine asýlý duran ve kafa kafaya vermiþ boþ saksýlar, balkon ve pencere kenarlarýna sýralanmýþ çok sayýda uzun saksý...Ýki balkonumda üst üste duran onlarca saksýdan, çiçek sevgimin bir tutkuya dönüþtüðü o kadar belli ki. Çiçek sevgim, balkonumda bas bas baðýrýyor.

Kýsacasý, balkonlarýmýz bizi ele veriyor. Alýþkanlýklarýmýzý, zevklerimizi, hatta belki tutkularýmýzý ve daha birçok þeyimizi. Þimdi - varsa eðer- bir bakýn kendi balkonunuza. Eminim bana hak vereceksiniz.

Eh ! Artýk þimdi memleket sorunlarýný düþünebiliriz. Acaba hangisinden baþlamalý ? Benim aklýma hemen Vakýflar Yasasý geldi. Ya sizin ?


Kâmuran ESEN