Keskin deðil artýk bakýþlarým, bedenim çelimsiz bir çocuk gibi titrek. Ve hayatýn neresinde olduðunu bilmeyecek kadar suskunum bugün. Zaman geçmek bilmezken ben akþam içeceðim iki duble aþk þerbetini hayal etmekteyim. Dedim ya yokum bugün yaþamýyorum. Belki yarýnda ondan sonrada ve daha sonrada. Bir çýð düþer insanýn üzerine rengi beyaz olsa da ölüm kokar o soðuk beyaz sel. Ýþte belki de öyle oldu, belki de en güzel umutlarýmýn gizlendiði mabede o mabedin asýl sahibi girip kýrdý döktü umutlarý mýzrap gibi kelimeleriyle.

Soluðum kesiliyor, bir bebeðin benden korkmasýndan utanýyorum, demek ki o saf o temiz o süt kokan bebek bile korkuyorsa benden ben korkulacak biriyim. Bilmiyorum yaþamayý yada yaþamýn içinde çabuk tüketiyorum elimdekileri. Karþýmdakiler bir ömür duymaktan býkmayacaklarý sözcüklerden býkýyorlar ve hayalleri yýkýyorlar. Sert rüzgarlara göðüs gerebilecek güçlü kanatlý ve sert bakýþlý bir kartaldan ziyade, soðuktan titreyen bir serçe misali kaçacak, sýðýnacak bir yer arýyorum kendime. Acizleþiyorum belki de. Susuyorum iþte susuyorum, yýldýrýmlar düþüyor gök yüzünden yüreðime, yanýyor yüreðim derin derin acýyor ve ben bana dönüyorum. Kimsesizleþiyorum, dar geliyor yaþadýðým dünya ve bu dünya içindeki bu yaþantýyý anlamýyorum. Tutunamýyorum iþte bu zamanlar hayata ve kör karanlýk bir kuyuya düþüyorum, dipsiz bir kuyu sonu gelmiyor boþluðun, bir anda bitsin diyorum çarpayým bir zemine parçalansýn diyorum bedenim ve her parçasý oradan oyana savrulsun ve bir iþe yaramayan bu et yýðýný kurtlara kuþlara yem olsun. Yem bile olmaz benden diyorum bir bebeðin koktuðu bu bedeni hayvanlar bile tüketmek istemez. Daralýyor dünya nefes alamýyorum.

Neyim ben diyorum? Neyim ve kendimi nereye koyuyorum bu dünyada? Neden yaþýyorum? Neden var olmak için mücadele ediyorum? Neden yarýnlarda hep güzeli düþleyip daha yarýn olmadan karanlýklara gömülüyorum? Neden alýþýyor insanlar bana? Ben neden bu denli lanet olasý bir laðým faresiyim? Ve neden girdiðim hayatlarý zehirleyip yok ediyorum. Ýnsanlar bir yerlerde hayatlarýna devam ederken ben neden kendi kör karanlýðýmdan kurtulamýyorum? Dün normal olan þeyler bugün neden anormal oluyor? Neden gülmeyi haram kýlmýþ tanrý bana? Neden mutluluk ulaþýlmaz bende? Neden tanrý zulmünü yaþatýyor bana? Kýsýr bir döngü içinde yaradanla yapýlan kavgalarým artýyor bitmek tükenmek bilmeden. Türkülere sýðýnýyorum artýk onlar bile kucak açmýyorlar bana. Aynaya bakýyorum bir bebeðin korktuðu bir bebeði Altan bu lanet olasý yüz. Kendimden nefret ediyorum ve tutunamýyor göz kapaklarýna gözyaþlarý daha fazla. Süzülüyor yanaklarýmdan sakince. Kirlenmiþ bedenimi yýkamaya yetmiyor akýttýðým göz yaþlarý ve gök yüzüne bakýyorum gri bulutlardan dökülen damlalarda arýnsýn bedenim diye ve yarýnýn mabedinde bir acý batýyor yüreðime yaðmurlarda dolaþýrken yaþanýlacaklar düþüyor yüreðime. Yaðmura da düþman oluyorum ve yaðmurda düþman oluyor bana.

Basit, çaresiz, nedenler içinde kaybolmuþ, üretemeyen ve ürettiðini çabuk tüketen bir yaratýktan baþka bir þey deðilim. Bir duvar yazýsý geliyor aklýma " doðumum anama hamallýktý, yaþamým bana; Ölümüm bile hamallýk cenaze alayýna…" kahroluyorum içten içe, insan oluþumdan utanýyorum ve hayvanlaþamamanýn ezikliðini yaþýyorum. Bir yýlandan, bir köpekten, bir akrepten korkmayan bir bebeðin benden korkmasý belki beni yýldýran yada gelecekteki umutlarýmla süslü mabedime o mabedin sahibinin girip kýrmasý yaþanýlmayý bekleyen inançlarý. Yada ne bileyim ikisinin de üst üste gelmesi belki de. Ama yaþanýlan gerçekler arasýnda bu yaþanýlanlar ve her iki yaþanýlan gerçekler gösteriyor ki ne sevilmeye nede deðer verilmeye layýk biriyim ben. Yaþamayý ve yaþatmayý bilmeyen elinde ne varsa tüketen ve tükettikçe çevresindekileri zehirleyen konuþtukça yaralar açan lanet olasý biri iþte. Yalnýzlýk çekiyor beni, suskunlukta mezesi. Yüreðimi dolduran 6 kelimenin yaratýcýsý da benim celladýna ve artýk en güzel 6 kelime acýtýyor yüreðimi. O altý kelimenin dýþýna çýkamamak ve konuþacak baþka biþi bulamamak ve bu 6 kelime bir ömür duyulmaktan býkýlmayacak olan 6 kelime ve bu 6 kelime bazen tahammül edilmeyecek kadar zor 6 kelime ve bu altý kelime bir insaný susturmaya yetecek 6 kelime. Ve nedenler ve niçinler gelecekte kurulan küçük hayallere bile sýçrayýp yaþanmamýþ bir akþamý bile yaþanýlmaz kýlabilecek zehirli sözcükler.ve hepsinin sahibi lanet olasý ben. Masum saf temiz bir bebeði korkutan bir hayatý zehirleyen bir insaný susturan ben. Ne bebekler koksun benden, ne hayatlar zehirlensin nede bir insan sussun benim yüzümden. Ne neden var hayatýmda ne niçin nede o 6 kelime. Hayat sizlerin olsun ha bir eksik ha bir fazla zaten ha var ha yok ne kadar belli ki yaþadýðý bu dünyada.

www.hamzaekiz.com