Bilemedin Sevgili!
Hiç olmadığın kadar yoktun hayatımda ve belki yaşadığım bir hayat bile yoktu.
"Yazmak, varoluşsal krizin en zarif intihar biçimidir; en azından birazdan okunacak bir şey bırakırsınız." - Franz Kafka"
"Yazmak, varoluşsal krizin en zarif intihar biçimidir; en azından birazdan okunacak bir şey bırakırsınız." - Franz Kafka"
Hiç olmadığın kadar yoktun hayatımda ve belki yaşadığım bir hayat bile yoktu.
Herkes kendini yazar. Hayata neresinden tutunmuşsa onu yazar. Hayatınkendi bilincine yansıdığı kadarını yazar. Ve nihayet, hayatın neresinde saf tutmuşsa ona göre yazar. Bazen de yazıyormuş gibi yapar. Yazıyormuş gibi yapan, aslında gerçek yaşamda da öyle
Bazen affedilemez durumlara da düştüğümüz olur. Affedilmeyen kendimiz, affedemeyen de kendimiz.. Zayıflık mı evet, iyilikten mi tabii, zaman zaman bunun aptallık olduğunu görmemiz de uzun sürmez.. Bunu anladığın anda bir kuyunun dibindesin.
Çok yakında evlenecek bir dostum için bu yazı..
Hayatı ıskalamadan geçmeye ramak kalıyor ve her seferinde ıskalıyoruz...
Beklenti içindeki hayatlarımız,beklemekle geçen bir ömür...
Kimi zaman hayat o kadar sıkar ve insanın üzerine gelir ki işte özellikle öyle zamanlarda bir dostu bulup,sanki kendi kendimizle konuşur gibi onunla konuşmak ,onunla dertleşmek , dünyanın en güzel şeylerinden biri olsa gerek.
Bir ülkede bozulmadan aç susuz kalmak pahasına ille de bilim demek
Sustu.
Sanki bütün bunları yapan o değilmiş gibi arsız sessizliklere terk etti beni. Zaman da bir o kadar arsız olmuştu o an. Akla zarar sorulara karşı siper ettim sonra zihnimi. Kocaman bir soru işaretinin altında ezilen yüreğimi, az hasarla çıkarmaya çalıştım var gücümle. Ama başardım. Arta