"Yazmak, aslında ölümü tecrübe etmektir, ama neyse ki kelimeler mezar kazmıyor." - Franz Kafka"

Deneme

Ben, İnsan

Ben, basitçe, insanım. Aklım, fikrim, mantığım ile insanca yaşamak istiyorum. Edep sınırlarımla oynanmadan yaşamak istiyorum. Nezaketim sınanmadan.
Siyasetin oyuncağı olmak kaderim olmadan. Kullanılmadan. Sınıflandırılmadan.
Ben, mal değilim. Yüreğim var.

Karpazda Balığa Çıktık

Hep beraber yola koyulduk. Arabada koyu bir sohbete başlamıştık. Adada gündemde ne varsa konuşuyorduk. Veysel Hocam da, Durali Hocam da bu tür konularda çok donanımlı kişilerdi. Doğrusu çok güzel fikir alış verişi yaptık.
Yeşilköye geldik. Burada Veysel Hocam evinde kıyafetlerini değiştirdi. Olta takımlarını aldı. Ve araba

Delikanlıyı Bozan Yazılar

Çocuktum, annem beni deli gibi severdi. Rüzgârdan saçımın dağılmasına, dudaklarımda yediklerimden izler kalmasına bile izin vermezdi. Hemen kucağına alıp siliverirdi. Babamın cüzdanı demet demek para doluydu. Ben istesem dünyadaki bütün balonları, bütün oyuncakları, bütün bisikletleri hatta koca köyü bile satın alabilirdi. Çocuktum, yağmur benim için yağar, çimenler benim

Zumlamak

Gül bahçelerinde gül koklamak en çok onların hakkıydı; dikenleri tenlerine battı! ..
Ağladılar ve kanadılar durmadan!

Kalbin Erişemeyeceği Yerdedir Aşk

Birbirimizi seviyoruz evet. Kalplerimiz birbirimiz için çarpıyor buna da evet; ama birbirimizi gönülden sevmiyoruz. İşte bu yüzden birbirlerini sevenler hep başkalarına gönül veriyor. Neden mi? Çünkü birbirini gönülden seven yok. Birbirine gönülden bağlı olan yok. Her şeyi kalbimize yüklüyoruz. Oysa gönlün başardığını kalp başaramaz.

Hayat Bir Şaka ve Hepimiz Gülmüyoruz

Ruhunun derinliğine bakmayı başardığında kendinden başka herşeyi ve herkesi görmeye başlar, saf olursun. İnsanların bir sonraki davranışlarını kestirebilir, lakin tuzaklarına düşersin. Saflığın onların gözünde ahmaklık olur. Hiç aldırma.

Başa Dön