"Yazmak, aslında ölümü tecrübe etmektir, ama neyse ki kelimeler mezar kazmıyor." - Franz Kafka"
"Yazmak, aslında ölümü tecrübe etmektir, ama neyse ki kelimeler mezar kazmıyor." - Franz Kafka"
Sadece canlılar mı ölür, peki ya kitaplar? Kitapların da bir ruhu yok mudur?
Kitap sektörünün ve yayıncılığın zor günler geçirdiği günümüzde, acilen bir şeyler yapılmazsa eğer kitaplar ölecek ve kültür büyük bir darbe görecektir. Kitapların ölmesi demek, toplumun hafızasının ölmesi demektir ki bu da ciddi bir
Zamanın yavaş aktığını damarlarında hissediyorsun bu yüzden her şeyi hızlandırmak, oyunun bir sonraki kuralını öğrenmek için yanıyorsun
Aşık oluyorsun hiç evlenmeyecek gibi.
Yerine başka başka hislerin alacağını bilmiş kahin gibi.
Mum ışığı neden titrer bilir misin?
Tabi ki karanlıkta kaybolup gitmekten korktuğu için.
Peki mum ışığı karanlıkta kaybolup gitmekten neden korkar?
Atılmış bir mektup, silinmiş bir yazısın artık. Nerede kiminle yaşadığın ne de ne yaptığın umurumda değil. İçimde yakıyorum sana ait mektupları, yazıları. İçimde soğuyan bir mavi alevsin artık. Alev renginde kızıl güller yüreğimde bitmeye başlıyor. Bitmeye başlıyor sana olan sevgim.
Önce “Auto”nun ne olduğuna bakalım.
Türkçede fiil olarak kullanıldığında; “otomobille gezmek, araba ile gezmek” manalarına gelir. İsim olarak kullanıldığında; “otomobil, oto, araba” gibi manaları çağrıştırır.
“Auto”, ön kelime olarak kullanıldığında ise; “kendi kendine, kendi, oto” anlamına gelmektedir.
Yani anlayacağınız “ecnebi” bir kelimedir
Günlerden kareler ve ağaçlar sevgili günlüğüm✍🏻
Bizi ayakta tutan ağaçlar!
Nereden sıfırladığınızın bir önemi yoktur yokuş aşağı gidiş yapıyorsanız #zeuskız
Bu sözleri duyunca hayret ettim. Şaşırdım. Çünkü günümüzde bu şekilde düşünen kaç insan vardı? Gerçekten yardım etmek isteyen ve bu aşkla tutuşan kimler vardı? Etrafımıza şöyle bir baktığımızda bırakın yardım etmeyi, bırakın sosyal sorumluluğu, hırsızlıklar, yalan, dolan, üçkâğıtçılık, sahtekarlık, alavere, dalavere almış başını gidiyor. Kim kime yardım ediyor
Ben, basitçe, insanım. Aklım, fikrim, mantığım ile insanca yaşamak istiyorum. Edep sınırlarımla oynanmadan yaşamak istiyorum. Nezaketim sınanmadan.
Siyasetin oyuncağı olmak kaderim olmadan. Kullanılmadan. Sınıflandırılmadan.
Ben, mal değilim. Yüreğim var.
Hep beraber yola koyulduk. Arabada koyu bir sohbete başlamıştık. Adada gündemde ne varsa konuşuyorduk. Veysel Hocam da, Durali Hocam da bu tür konularda çok donanımlı kişilerdi. Doğrusu çok güzel fikir alış verişi yaptık.
Yeşilköye geldik. Burada Veysel Hocam evinde kıyafetlerini değiştirdi. Olta takımlarını aldı. Ve araba
