"Yazmak, aslında her seferinde aynı boş sayfayı farklı kelimelerle korkutmaktır." - Terry Pratchett (Kurgusal)"
"Yazmak, aslında her seferinde aynı boş sayfayı farklı kelimelerle korkutmaktır." - Terry Pratchett (Kurgusal)"
Oyunda özellikle Mestan rolündeki Süleyman Kasımoğluları, izleyenleri kahkahaya boğdu. Oyundaki rahat hareketleri ve oyuna hakim olma anlayışı ile müthiş bir performans sergiledi. Geçmiş yıllarda da izlediğim bu oyuncu, Kıbrıs Türk Tiyatrosu için büyük oyuncu olmaya aday biri diyebilirim. Sadece metne bağlı kalmadan, doğaçlama da yapabilen Kasımoğulları, seyirci ile
YZ
Malatyaya giderek kamp yapacağı otele yerleşti. Ancak gelin görün ki bundan sonra yaşanan Demirspor Kafilesi, güvenlik gerekçesi ile Valilik tarafından şehirden çıkartıldı.
Böyle bir örnek belki Dünyada ilk defa yaşanıyor. Futbolcular şaşkındı. Yöneticiler şaşkındı. Teknik elemanlar şaşkındı Çünkü kafile resmen şehirden kovulmuştu.
Bir gün, artık işlevlerini yerine getirmekten aciz ve modası geçmiş buzdolabınızı değiştirmeye karar verip bir gıcır gıcır NO FROST almaya karar verirseniz ve hemen akabinde aldığınız yeni dolabınız sizi hayal kırıklığına uğratırsa n"aparsınız?
İnsanlar var ettiği gibi yok etme üstadı şu evrende doğa biz ve başka
Canlılarla mutlu eşitlik içinde yaşamak varken sokaktaki ben hayvan kelimesini kullanmakta zorluk çekerken onları uyutmak
Çözümler ölümü çağrıştırıyor çözüm olmuyor
Caniligin sinsi adımları şimdi bu günahsız canlıları vurmamalı çözüm
Darbeye girişimlerde bulunanlar bu gerçekleri unutmuşlardı. Sanki Türkiye 40 yıl öncesinin Türkiyesiymiş gibi hareket ettiler. Bir TRTyi ele geçirip bildiri okutmakla darbenin gerçekleşeceğini sandılar. Oldu olacak Hasan Mutlucanın o etkileyici ve gür sesiyle de Yine de şahlanıyor aman diye başlayan marşlarını koysalardı. İşte o zaman 60 veya 80lı
Akçıların adayı kazanırsa bunu mutlaka havai fişek atarak kutlarlar. Çünkü yıllar önce ABye giriyoruz diye Ankara Kızılayda güpegündüz havai fişek attıklarını hâlâ unutmadık.
-Oysa Ekmelettin Bey gibi bir Türk Aydınına yakışan kutlama kitapla olandır diye düşündüm.
Yılmaz Güney ve Ahmet Kaya karakterlerine bu güne kadar hiç değinmedim. Gerekçem, bu insanları kendi değerlerimiz olarak görüp, kabullenmemdi. Nasıl geçmişte bir takım köpeklerin havlamasıyla nazım hikmet bu ülkeden gitmek zorunda kaldıysa, bu iki karakter de, aynı gerekçeyle "Benim" dedikleri ülkeden gitmek zorunda kaldılar.
Bayram törenlerinden bunalan bir milletvekili benim vekilim olamaz.
" Anne o abiler ne içiyor?"
"Alkol içiyorlar kızım."
"Bende içebilir miyim?"
"Hayır, sana zararlı çocuğum."
"Zararlıysa onlar neden içiyor anne?
Onlar, o altı kocaman açılmış, soran altı çift gözün ona dik dik baktığını ve bunun Alan’ı nasıl mahvettiğini, nasıl kahrettiğini, nasıl utandırdığını ve bu utancın ne kadar dayanılmaz olduğunu nasıl anlayacaklar? Alan mecburdu. Alan çaresizdi. Kendi gözlerini oymak gibi bir şeydi. Ama onlar gördü. Onlar Jill’le ne yaptıklarını
