Ruhunu Kaybeden Adam
RUHUNU KAYBEDEN ADAM;......... / Uykulu gözlerle dışarıya fırladım. Herzamanki alışkanlıkla dış kapının eşiğini
RUHUNU KAYBEDEN ADAM;......... / Uykulu gözlerle dışarıya fırladım. Herzamanki alışkanlıkla dış kapının eşiğini
Aklımın ucundan geçen yanık bir türküydü sanki gözlerin….Her iç çekişimde içime sen doluyordu…Sensiz kalmanın burukluğu vardı
Nasıl ağırsın kılıçbalığı / Çok tutmayacağım seni / Dreamboat’uma geldin
Küf tutmuş işte yokluğun. Gelsende değiştiremezsin odamın nefesimi kesen nütubetli havasını. Değiştiremezsin bir kenara bırakıp gittiğin
SUYUN AĞZINDAN SUÇUNUN İTİRAFI / Ben güneşin ilk düştüğü doruklarda yaşar,
İçimdeki haylaz çocuk firarda, tutturuyor sen diye. / Laftan anlamıyor, söz dinlemiyor.
varlığından bile haberdar olmadan yaşarken sessizce / tıkanırken kendi sessizliğimde /