"Bir yazarın en büyük zaferi, okuyucunun kitabı bitirdiğinde kendini yazar sanmasıdır." - Orhan Pamuk (Kurgusal Alıntı)"

Şiir > Öyküsel

üzgün

Aklına Koyduysan

Zamanın birinde bir masal yazmaya kalktım ... Tuttum bir çiçeği kışın beyazında. Suskun gördüm gündüz gözüyle

üzgün

Bir Masal Gibi...

Gece siyah örtüsüne bürünmüş / hasbıhal halindeydi yıldızlarla, / dinlenmiş vücuduyla heybetli

üzgün

toz pembe

yüreğimdeki sessizliğin tanımını yapma zamanı değil belki de / acı içinde gözyaşları var

karamsar

Karmaşa

Kara sevda değil, kara bulut başımıza çöken / Kar değil düşen, yağmur değil,

umutlu

deniz feneri

insanlar hep bir ışık bekler... / okyanusun ortasında kürek çekmeden bekler,

Başa Dön