Üstümde bir ağırlık hissettim, sanki üstümde birşeyler, ya da biri dolaşıyordu. Aniden korkuyla uyandım ve tuhaf tuhaf çevreme bakındım. Üstümde dolaşanın, bana sarılmış, uyuyan, sarışın genç bir kadın olduğunu hayretle gördüm.
ERDEN ERKİN
Aslı masadan aşağı kaydı. Eteği daha da yukarı sıyrılırken düzeltmek için bir şey yapmadı. Engin dalgınca ve kontrolünü kaybetmenin eşiğinde tatlı tatlı, zevkle sallanarak izledi. O kalçaların sallana sallana gidişi, eteğinin neredeyse bacak arasına kadar edepsizce sıyrılmış hali kaldırabileceğinden çok fazlaydı. Aslı buradaydı, Engin de buradaydı. İki artı
Yatak odasının kapısı açıldı minik bir gıcırtıyla ve iki ateşli beden süzüldü yangın yerine...
Engin'in sadece tatlı sert avuçlaması ve okşamaları bile Necla için yeterince sarsıcıydı ama meme ucuna kapanmış ve zevk dolu bir işkenceyi amansızca uygulayan o dudaklar ve dil varken herşey çok daha başka bir noktadaydı. Necla'nın nefesleri kesikleşmiş ve derinleşmişti, dudaklarına kontrol edemediği gülücükler gelip gidiyordu.
Engin
Düşündüğünden fazladır bazen hayat.
Düşünrsün ve yaşarsın...
Hayata akar her zerren...
Koridor öğrenci sesleriyle her an daha çok dolmaya başlarken ve Yeşim korkuyla düğmelerini iliklemeye çalışırken Engin'in öpücükleri savuşturma çabalarına meydan okuyarak mücadele ediyordu..
"Ya dur diyorum Engin.." diye fısıltıyla bağırdı Yeşim.
"Neden?" diye sordu Engin yaramazca ve dudakları hala Yeşim'in teninde akarken.
Masaya varınca Mahmut Nil'i sırtından ittirerek masasına dayadı. Nil belli belirsiz bir sesle inledi. Sonra da tek hamlede hoyratça Nil'in eteğini aşağı sıyırdı. Nil, kariyeri için bir fedakarlığa daha katlanmalıydı.
Erkekler... Onlar; içlerindeki acının bedelini öderler, acılarını bizim içimize boşalttıklarını düşünürler ama yanılırlar, yeni acılar, yeni yaralar açarız biz onların ruhlarında, bedenlerinde, işte bunu farketmezler, farkettiklerinde başka fahişe ararlar
şişeyi boşaltmamıza rağmen kafalarımız hala yerinde sayılırdı, o zaman ikimiz de şarabın yalnız başına duyularımızı altüst edemeyeceğinin farkına vararak, öyle olmamız gerektiğini düşünüp sarhoş numarasına başladık.
Hiç kimseden korkmazdı, kafası bozuk kadınlardan korktuğu kadar. Hiç kimseden kaçmazdı, hesap soran kadınlardan kaçtığı kadar. Adam kadını önce kullandığını, sonra salladığını, en sonunda da ondan kurtulduğunu düşünmüştü. Ne de olsa birkaç gün çalan telefon nihayet susmuş, herkes kendi yoluna gitmişti. En azından o öyle sanmıştı. Ta ki
perspektifi ve hafızası yoktu. bir biraya sevişiyor ve sonra büyük bir aşk yaşamış gibi anlatıyordu. onu tanıdığımda son sınıftaydı. çok bilinen bir üniversitenin tercih edilen bir bölümünde. ve en son, üç yıldır dersinden kaldığı bir hocasının aletini emmiş, okulu bitirmişti.
-Jandarma düştü peşimize, topladılar tüm sermayeleri.
-Hadii ?
-Ne sandın? Beni de aldılar içeri, bıraktılar sonra. Bizim kızların çoğu içerde.
-Abla nerede?
-Abla, Allah seni inandırsın evden dışarı çıkamıyo götünün korkusuna.
“Erkek milleti öyle karıyı çok sever. Karı, bir de parlak tüylü kısır düve gibiyse eğer, sırtında bir eşek yükü odun da olsa koşturarak eve gelir.”
Kadın belki duymadı bu sevgi sözünü, belki de fazla masum olduğu için kabul etmedi. Ellerini şimdi erkeğin kasıklarına götürmüştü. Adam sevgilisinin gözlerindeki istekliliği görmüştü. Yaklaştı. Öpüştüler uzun uzun..
Elimize yüzümüze bulaştırdığımız garip bir anı. Cahilliğimizin de etkisi büyük sanırım.
on’dan geriye doğru sayıyorum. sonra durup o’ndan geriye doğru sayıyorum. matematiğim o kadar zayıf ki bir türlü “sıfır” diyemiyorum.
