• ÝzEdebiyat > Deneme > Yaþam |
1761
|
|
|
|
Eðer;ben deðil biz diyen,çýkarý deðil faydayý düþünen,sadece ülkeyi deðil tüm dünyayý düþünen,þimdiyi deðil yarýný düþünen beyinleri desteklersek insanlarýn deðer ölçümlerindeki standartlarý da yükseltebiliriz.Böylece de az deðerli çok insanlar yerine çok deðerli az insanlarýn olduðu dünyaya kavuþuruz.Zaten o çok deðerli az insanlar deðiller miyidi geleceðe mutlu ve umutlu bakmamýzý saðlayan huzur ve güven veren?
|
|
1762
|
|
|
|
Hayatýmda hissettiðim en güzel kum taneleri üzerindeyken, bunu biliyorken, kabul etmiþken, olmadýklarýný söyleyebiliyorum. Dört kiþilik birkaç yaz günü. Masum mutluluk, farkýnda olmadan yaþananý... Ýsmen Alinko ve kalben “aile”dir buna sebep |
|
1763
|
|
|
|
geçeri olmayan keder,kasvet doðumlar.dun ne vardý bugun ne kaldý ... |
|
1764
|
|
|
|
Þehrin yükseklerini sis bürümüþ , nem havaya yapýþývermiþti. Bulutlar hüznün güze ait olduðunu unutmuþçasýna belleksiz bir ýslaklýkla yok oluyorlardý. |
|
1765
|
|
|
|
Büyüdükçe istemekle ilgili istekliliðimizi kaybetmeye baþlarýz. Kendimiz için birþeyler istemenin kötü olduðu öðretilir bize. Ailemiz tarafýndan, arkadaþlarýmýz tarafýndan, öðretmenlerimiz tarafýndan, okul tarafýndan, patronlar tarafýndan, iþ arkadaþlarý tarafýndan... Ýstemek kötü deðildir. Kötü þeyler istiyorsanýz o baþka. |
|
1766
|
|
|
|
Zaten hiç olmadýðýn bir gözden dört ayaðýnýn üstüne düþüp buna raðmen batabiliyorsan hala o göze, mecazýn dibine vurmuþsun demektir… |
|
1767
|
|
|
|
siyah gömlek giyenleri beðenmiyorum artýk.siyah bir göz gördüðümde bakamýyorum, bakmak istemiyorum.artýk bilmek istemiyorum hiçbir yalanýn doðrusunu.uçsuz bucaksýz bir denizde kaybolmak istiyorum. |
|
1768
|
|
|
|
Korkularý daha az olanlardan daha çok olanlara doðru gittikçe kalabalýklaþan ve insanoðlunun zaafý olan sürünün parçasý olma düþüncesi üzerinden sivrileþen bir piramit oluþacak ve en tepesine gelindiði vakit neler olduðunu hep beraber göreceðiz. |
|
1769
|
|
|
|
mutluluk yakýnýmýzda,ama bir o kadar da uzakta...
|
|
1770
|
|
|
|
Yüzler vardýr; hep gülen ýþýltýlý...Size bir aynadýrlar karþýnýzda...Keder,hüzün, huzur ve sevinç kardeþmiþ gibi durur yüzlerinde...Kucaklamak geçer içinizden; yanlarýnda öylece saatlerce oturmak... Susmalarý dinlemektir, konuþmalarý onarmak... |
|
1771
|
|
|
|
küçük bir an ve yok oluþ.. |
|
1772
|
|
|
|
Bir þekilde delirmekte olduðumu anladým aylar önce.. |
|
1773
|
|
|
|
Geliþigüzel olan hep en güzeldir ve bence hayat da böyle yaþanmalýdýr. |
|
1774
|
|
|
|
Artýk can çekiþmekte olan “O ÇOCUÐUN” arkasýnda bekleyen akbabalar gibi dünya… |
|
1775
|
|
|
|
hayatta kendimi kaybettiðim anlardan birinde yazýlmýþ bir yazý..Boðaza karþý sabah saat beþte kendimle konuþurken... |
|
1776
|
|
|
|
Ve ayýp bunlar: tüm bu yazdýklarým; mantýksýz, ayýp, saçma, bu felsefe de deðil, bu hayal de deðil. Öyle bir þey iþte, öyle bir ben... |
|
1777
|
|
|
|
Ne belâ bir rüzgâr , ne hoyrat bir dost girmiþ olmalý ki baðýmýza her þey tarumar, bað tarumar baðban tarumar. |
|
1778
|
|
|
|
Önce selâm sonra kelâm “düsturunca, söze baþlamak ve güzel þeyler yazmak niyetiyle oturdum masaya.Fakat neþemi kaçýracak bir manzara kuþatýverdi hayalhânemi.Niyetimin diyetini verip”Damdan
dama atla yâr, Osman’a yandým”türküsü eþliðinde baþka bir konuya
geçtim.
|
|
1779
|
|
|
|
Geliþin, baþlamanýn, selam vermenin hatýrýna bir karalama... |
|
1780
|
|