Ne vakit ecelin
vecdine şahit olsam
Kimsesiz ve mahzun bir
nefesin umutlarını yadetip okusam


Yüreğime
hicran zerkeden sualleri nasıl
onlasam ve hakkıyla ram olsam


Yaşı silmeye
mecali olmayan ellerim açsam,
ruhumun vecdiyle nar-ı aşkına kansan


Ne kadar
imrensem,sukut edip geçsem


Beni
benden alan firkatin
refakatilde canımdan geçsem


Siyaha
yakın iki noktayı, kalbi aklı,
sevday-ı nazarı şehredip göçsem


Ruhumun esareti,
irademin zafiyeti, kalbimin
lekelerinden arileşip yüzleşsem


Ne asumanım var,
ne hüzün halimde yaşar


Umutlar
nasıl bir iklimin
muvazenesinde bahtın kapısını çalar


Ömür kitabı
yazılırken vicdanım sızlar,
kefil arayan virane halime kim bakar


Kim bilir
ne kadar susadım yar, serabın
halinde düşlerim sessizce niye hasretinle yanar




Ne çocukluk
anılarım ve ne de korkularım


Ruhumdan
neşet edecek yarınlarım,
umudun ihsanına muhtaç taatlarım


Hangi düşü görsem,
yırtık resimin halini acıyla
hissetsem, yürekten gelir yaşlarım


Bilsen
ne kadar acizim,
elhak boynu bükük sabinin
samimiyetinden nükseder figanım


Avalik mi
acı verir sineme, kırık kalbime


İzana
muhtaç melalime, bin hüzün
içinde ki elem bahşeden derdime


Nasıl bir
hasretin ruhunda dirilmeli,
aşkın vecdinde iradeden vaçgeçmeyi bilmeli


Sevda ki
ne müthiş bir çağlayan,
aklı divane kılan,
kimseye muhtaç bırakmayanda dirilmeli




Mustafa CİLASUN