Biraz yaðmur atýþtýrýyordu, motorla eve gelerek, evraklarý aldým ve muhtara gitmek için dýþarýya çýktýðýmda, annem arkamdan baðýrýyordu, oðlum gitme hava bozuk ýslanýrsýn diye, anacýðým sen merak etme, hemen gider gelirim diyerek, arkama dahi bakmadan muhtarýn evine geldim.
Motorumu çalýþýr vaziyette býrakmýþtým, ufak bir problem vardý, bu nedenle bazen çalýþtýrmak zor oluyordu, bujilerin deðiþme zamaný gelmiþti artýk, fakat bunu gerçekleþtirmeye henüz fýrsat bulamamýþtým.
Muhtarla iþimi bitirdikten sonra, motorun yanýna geldim ki, maalesef stop etmiþ, uðraþtým çalýþmadý, oradan geçen gencin birine, rica ederek yardýmcý olursan, þu motoru iterek çalýþtýralým dedim, sað olsun beni kýrmadý ve yardýma geldi.
Motoru her zamanki gibi, vitese takarak itmeye baþladýk, her zaman olmasa da bazen, denemek zorunca kaldýðýmýz bir uygulamaydý, genelde netice alýrdýk.
Motoru bir müddet ittik çalýþtý fakat öyle bir hýzla çalýþtý ki motor, benim üzerine atlayarak binmem, bir türlü mümkün olamadý, zira çok hýzlý bir þekilde koþmama raðmen yinede binemedim.
Yüz metre kadar, motorun direksiyonunu ellerimle tutarak, býrakmadan ve çok hýzlý bir þekilde, koþmaya devam ederek, atlaya bilir miyim diye onunla koþtum.
Lakin motor beni, sürükleme noktasýna getirdiði an, dayanamadým ve motoru býraktým, aðýz üstü yere düþtüm, yine duramýyordum, o hýzla yerde yüz üstü vaziyette, otuz metre kadar maalesef sürüklendim.
Motor hýzýný almamýþ olmalý ki hala, ayný hýzda devam ederek, kaldýrýmýn kenarýna öyle bir çarptý ki, adeta þaha kalktý ve daha sonra hüzünlü bir biçimde, yere yan yatarak yuvarlandý ve motorun haþmeti, beþ paralýk olmuþtu.
Zavallý motorun sesi kesilmiþ, ön teker jantý ikiye katlanmýþ, amortisörlerin dikey ve yatay özelliði kaybolmuþ, boyunlarý bükülmüþ bir vaziyette adeta pes etmiþti, çaresiz bir þekilde bekliyordu.
Bir kendi durumuma ve birde motorun durumuna baktým, enteresandýr belki fakat ikimizde tarumar olmuþtuk, Yarabbi kusurum mutlaka vardýr, fakat ben yine sana sýðýnýyor ve hamd ediyorum diyerek boynumu büktüm ve þükrettim.
Motoru, annemin ve ehlimin ýsrarlarý sonucu, daha da önemlisi, askere gidecek olmam nedeni ile, marangozluk yapan Ahmet usta, diye bildiðimiz bir âdeme pazarlýk sonucu anlaþarak satmýþtým.
Satýþ sonucunda aldýðým senetlerini, ben askerde olacaðým için, ticaretle uðraþan Yunus eniþteme verdim.
Maddi darlýk yaþýyordu, senetleri tahsil etmesini ve sermayesine katarak, çalýþtýrmasýný konuþarak fikir birliðine vardýk, ayrýca ben istedikçe, asker harçlýðýmý da göndererek hesabýma yazacaktý.
Ýþlerimi yetiþtirdiðim, Mustafa Öztürk arkadaþýma teslim ettim, bu þekilde gazeteyi, güvendiðim bir kiþiye býraktýðýmdan, haylice rahatladým.
Böylece askere gideceðim günleri beklerken, bu arada eksiklerimi gidermeye çalýþýyordum, annemi gelini konusunda, ikna edemedim fakat fazla direnemedi zaten bildiðimi yapacaðýmdan, anlayýþlý olmasýný istedim.
Ehlimi babasýnýn evine götürerek, tekrar onlara teslim ettim ve ben yokken nasýl ve hangi hudutlarda yaþayacaðýný, kimlere gidebileceðini, hiç bir kimsede yatamayacaðýný ve benzeri konularý iþleyerek anlattým.
Bu verdiðim talimatlara, harfiyen uymasýnýn gereðinin ne olduðunu izah ettim, ben kalbi olarak, ehlimin samimiyetinden emindim.