Beni güzel hatırla diyordu ayrılırken
Erkek; her zamanki sözleri der gibi baktı ardından
Ama sandığı gibi olmadı
Günler haftalar aylar geçti…
Ne bir haber ne bir ses vardı işte
Bitmişti gerçekten
İnanmak istemese de…
Dünya rengini siyaha bürümüştü
İçinde buruk bir acı, keder bıraktı

Geçiyordu günler her zamanki hoşluğunda
Bir gün bir haber duydu
Evlenmiş diye…
İçi burkuldu
Hala unutmamış/tı
Döner diye bekleyen gözleri doldu
Ama ağlayamadı işte..
Erkekler ağlamaz/dı
Öyle öğrenmişti
Midesine kramp girdi
Boğuluyor/du…

O an anladı ki her şey için geç/ti
Elindekinin kıymetini şimdi anlıyordu
Ama geç kalmıştı
Anılarıyla teselli bulup aşkını gömmeliydi
Onunla geçirdiği anları düşünerek mutlu olmayı istedi
Ama olmuyordu işte
O yoktu yanında
Kendinden nefret etti
Ona geç kalmıştı bir kere
İçini dağladı bu ayrılık…
Kimse onun gibi olmayacaktı
Kimse dokunmayacaktı
Öpmeyecekti…
Aşk onsuz yaşanacaktı belki de..
Bir nefes aldı
Yutkundu acısını
Uzakları özledi
Söyleyemedi…

H.DENİZ HATİPOGLU
2012