|
Aşk Döküldü Dudaklarından
(Hamdiye Hatipoğlu ) 4 Ocak 2022 |
Anı |
| |
 Evren konuştu bazı bazı. /
Lütufkâr davrandı en soylusundan. Umuda koştu sadece koştu yüreği... |
|
|
Ya Maymunlar İnsanlardan Geliyorsa
(Hamdiye Hatipoğlu ) 20 Kasım 2022 |
Söyleşi |
| |
İlahi dinlerin ortak kabülü , insanlığın ilk atası ADEM.. Evrimleşen insanın yolculuğuna dair.
Darwin düşüncede ki evrimden biraz farklı olarak bir bakış açısı benimkisi. Bir varsayım. Yanılgı da sözkonusu olabilir. Düşünmemi sağlayan bir olgu. |
|
|
Dünyaya Gelme Bedeli
(Hamdiye Hatipoğlu ) 26 Ocak 2021 |
Bireysel |
| |
 Bir yıldız kaydı, hayatın gözyaşlarına doğru. Çocuk hayal etti onu saygıyla dinleyen sonra şakalaşıp güldüğü bir okyanusu. Gökyüzündeki kuşların ritimsel müziklerini hissetti tüm kalbinle. Ne güzel sarılıyordu tüm benliğiyle evren. Varolmanın duygusu sarmıştı özündeki canın. Şöyle bir nefes aldı iyiki dedi |
|
|
Ne Kadar Dürüst ve Ne Kadar Değerliyiz...
(Hamdiye Hatipoğlu ) 29 Eylül 2020 |
Çocuk Yetiştirme |
| |
 Herşeyi bilen 'kutsal anne'. Vah ki vah. O yüzden ya çocukların hali ortada. Kutsal anneden kutsanmış çocuklar.
Çocuklarınız sizin çocuklarınız değil,
Onlar kendi yolunu izleyen Hayat’ın oğulları ve kızları. |
|
|
Kördüğüm
(Hamdiye Hatipoğlu ) 28 Haziran 2018 |
Özlem Şiirleri |
| |
 Bitince acıtan, devamında uçurumlu aşk hikayesi.. |
|
|
Sevmedinmi
(Hamdiye Hatipoğlu ) 15 Aralık 2017 |
Anı |
| |
| Bazen an tatlı anlarını acı bir senaryo alır.
Kaybolmak yok olmak istersin, bu acıyla yaşamaksa dersin
Anılar kalsın heybemizde, gülüşün Yüreğimde.. |
|
|
Kurtaralım Dünyayı
(Hamdiye Hatipoğlu ) 13 Ağustos 2016 |
Umut |
| |
 Hissedilen cesaretteki yükseliş...
Kelimeler ne yapsın . |
|
|
Sızı
(Hamdiye HATİPOGLU (DNZ)) 14 Ağustos 2015 |
Bireysel |
| |
| Bu öyle bir isyan ki, tüm olumsuzluklara karşı.. |
|
|
Tarumar
(Hamdiye HATİPOGLU (DNZ)) 11 Mart 2015 |
Anı |
| |
|
|
|
Sevmek Neydi
(Hamdiye HATİPOGLU (DNZ)) 4 Eylül 2014 |
Sevgi ve Aşk |
| |
 sıradanlıksa eğer bu
güler geçerim...
sevgi olur düşlerim
gerçeğimdir AŞK... |
|
|
Bir adamın,
bir kuşun,
bir tüyün hikâyesi......
Şimdi ben ve bir garip kuş uçuyoruz göklerde. Bilmiyoruz gideceğimiz yeri; kendimizi bırakmışız rüzgarın akışına..
Islak kederli bir gündü, yapışkan bir havaydı ciğerlerimizi dolduran.....
Yağmur yağıyordu, bardaktan boşanırcasına.....NİSAN yağmurları gibi hiç durmadan.....
Arıyorduk hiç belli olamayan; neyi arıyorduk onu dahi bilmiyorduk...Aramak bizi alabildiğine mutlu, zaman zamanda umutlu kılıyordu...
Yağmur yağıyordu hiç durmadan........
Kanatları ıslanmıştı minik kuşun . Uçamıyordu dilediğince, gidemiyordu istediği yere..
Biraz daha gitmek istedi uzaklara, kanatları tutmuyordu bedenini havada....
Çaresiz teslim oldu yağmura, boyun büktü kadere....
Ve bir düşüş başladı yükseklerden
Hızla iniyordu yeryüzüne ve buluştu ağacın toprakla birleştiği yerde .....
|
|
