Bilseydim bu dünyanýn temelinin
Nankörlükler üstünde kurulmuþ olduðunu
Ant olsun koymazdým taþ taþ üstüne
Ne evliliði düþünürdüm ne de çocuk sahibi olmayý
Ot gibi yaþardým, iz bile býrakmazdým geride
Piþmanlýklar yararsýz, dönüþ yok geriye
Bir yýlý geride býrakýp yeni yýla girdiðimde bile
Ne aradýlar, ne de sordular nasýlsýn diye
Kuþku duydum, gecenin ilerlemiþ saatinde
Doktor, eczane dolaþan ben deðil miydim diye
Geçti o günler kaldý çok gerilerde
Korkuyorlardýr belki de, onlara muhtaç olurum diye
Korkmasýnlar, en çaresiz olduðumda bile
Hiç birine eðilmeyeceðim, son nefesimde bile
                    Özcan NEVRES