Doğumla ölüm arasındaki
O yaşam adı verilen yoldan
Kimler geldi geçti bir bilsen.
Nerede şimdi o tahtlar deviren
Kelleler uçuran şahlar, imparatorlar.
Tarih sayfalarında kaldı şanları.
İnsancıklar vardı aynı yolu aşan.
Tarlalarda on tırnağını çapa etmiş olan.
Kazmışlar toprağı, terlerini maya etmişler
Ürün yetiştirmişler, varsıllar semirsin diye
Ne giyim, ne de kuşamdı özledikleri.
Ne eğlenceyi, ne de dinlenceyi tanımadılar.
Bir topan ekmek, bir baş kuru soğandı
Bulup ta yiye bildikleri.
Kimileri açlık sınırında yaşarken bu yolda.
Kimileri yokluk tanımamış, aklı bir karış havada
Kimileri ekmeğini aşını
Taştan, topraktan sökerken
Kimileri asalak gibi yapışmış
Nice gariplerin sırtına.
Alın teri nedir bilmeyenler
Günlerini gün ederken diskoda, barda
Garip yorgunluğunu gidermek ister
Başına yastık ettiği o kara taşta.
Beş parmağın beşi de bir mi derler fakire
Benim alnıma varsıllık yazılmış
Seninkisine yoksulluk
Sakın isyan etme haline
Yoksa gücendirirsin Tanrıyı
Bu gününü bile mumla ararsın
Garip boynunu büktü çaresiz
Haddime mi benim
Tanrı yazgısına karşı gelmek
Yoksulluğu layık gördüyse kuluna
Elbette vardır onun da bir hikmeti.
Cenneti sermişler önüne
İçinde huriler, gılmanlar
Daha ne istersin demişler
Bu dünya fani
          Özcan NEVRES