Nazarım nerede bir hastaya ilişse
Huzurevinde bizar bekleyen yaşlı nefeslerin halini düşünse
Hizmet eden canların hassasiyetten yoksun tavırlarıyla yüzleşip, boyun bükse
Solan, hazan olan umutların uktelerini hakkıyla dinleyip, derleyerek insanlığa aşikar eylese diyorum


Artık geriye kalan neler var
Suya ve aşa muhtaç nefis, aklı ve izanı ne hale geriyor bir bak
Geçmişte kalanlar, hesapsız yaşamak, güç ve kuvveti bir şey sanmak, mizanı unutmak ne müthiş ar
Neye değerdi, paye uğruna esir olmak akıl işimiydi, edep ve muvazeneden uzak durmak nasıl dramatik bir fark


Sevgi vefayı ve feda olmayı ister
Nefsi emmarede bulunan ve bu hal üzere yol alan neyi diler
Ruh ve kalp inşirah için firkatin vaktini bekler, aşk kendi yolunda yok ol, der
Böyle bir sevdaya ram olmuş kalp, itminan içinde ki halin deminden edebin vecdiyle kal eyler


Artık mezarlıklar mesire yeri oldu
Düşler harap olurken, düşünceler bilgi ve görgüden çok uzaktı
İnsan haya etmeyi bilmezse, ibrete karşı kayıtsızlığı garipse, nefsine esareti şarttı
Ölüm, düşünebilen, idrakin hassasiyetine kanaat getiren, insan olmayı, hakka kul olmayı yeğleyen can için ne ülfetli bir zamandı


Mustafa CİLASUN