Çabuk biten deterjan gibiydi yaşamı
Bir hiç uğruna terk etmişti sılayı..

İlkbahar süzmesi gibi
Esen ilk rüzgar almıştı onu

Diyar diyar dolaşmış
Bir baltaya sap olamamıştı işte

Söz vermemişti hiçbir zaman
Sevgilisi yoktu o yüzden

Evi bile yoktu aslında
Sığıntı gibi ordan oraya..

Denizlerde dolaştı durdu koca bi dünya
Kimselere yük olmam diye çırpındı

Bu ada benim şu orman senin
Dere depe düz…

Yaşamı yinede bitiyordu işte
Biten bulaşık deterjanı gibi…

Geriye adım atamazdı artık
Tekrar dönemezdi ki hayata

Sürünmek istedi toprağa
Bir daha dedi tek bir şans

Olmadı olamazdı
Kabul etmedi toprak ana…..


"DnZ
2013/Eylül