I
Her kelebeðin, diyorsun bana;
Üþenmeden parmaklarýyla,
Tanrý boyarmýþ kanatlarýný.
Üflermiþ sonra
Çiçeklerle bahtiyar,
Bir nefeslik hayatýný.

Kelebeklerin ardýndan aðlama.

II
Aðlama,
Ölüme dökülen her gözyaþýnda
Var birkaç damla kirli sevinç.
Utanmayý bil, aðlama.

Herkes kendi yýkýlýþýný görür
Baþkasýnýn ölümünde.
Herkes ölür düþünün bir yerinde
Ve hayatýn devam ettiðini görür,
Ayný düþte.

Aðlama,
Hala parmaklarýn oynuyorsa
Ellerinde zafer iþaretidir yaþam.
Kýymetini bil, aðlama.

III
Aðlama,
Üç gün bile sürse hayatý
Kanatlarýný parmaklarýyla,
Üþenmeden boyuyor Tanrý.

Kelebeklerin ardýndan aðlama.