Bir matador belirdi elinde kırmızı peleriniyle. Dikkatimi ilk, kıvrımlı vücudu çekti.. Kalçaları da çok güzeldi. Parlak kıyafeti ve alkış sesleriyle karşılandım arenada.
Rüzgar esmeye başladı ve sessizlik oldu. Matador iri gözlerini dikmiş, kıpırdamadan bana bakıyordu. Çok değerli hissettim kendimi ve adım attım varlığına. Düşünmedim, görmedim etrafımdaki kalabalığı. Ben ona yaklaştıkça gülümsedi. Aşk buydu bence. Sadece ben ve sadece o. Kollarında hayal ettim kendimi, güçlü bir o kadar da kırılgan dünyasında. Pelerini salladı aramızdaki mesafe azaldığında. Heyecanlandım... Sağ omuzunu kaldırdı yukarı doğru ve tekrar gülümsedi bana. Ben de ona gülümsedim. Yavaşça yaklaşmak istedim. Koşarsam korkabilirdi, biliyorum. Tüm üşümelerimi, terk edişlerimi saklamak istedim pelerinine. Yavaşladım...
Keskin parfüm kokusu geldi burnuma. Lavanta bahçesi gibiydi esmer teni. Ve en sonunda karşı karşıya geldik. Ne söyleyeceğimi bilemedim yakınında. Bana doğru eğildi, pelerini tutan ellerini iyice sıktı, dudaklarını araladı, bense sadece baktım merakla. Holeeeey sesiyle başımın üstünden savurdu pelerinini. Kayboldu hızlıca. Ne olduğunu anlayamadım. Uğultulu bir gürültü oldu o anda. Herkes alkışladı bizi. Ben onu kaybettim bu arenada. Ayaklarım taşıyamadı bedenimi, yere düştüm acıyla. Kanıyordu her yerim. Kapadım gözlerimi sıkıca ve ölmek için dua ettim. Yoksa yok olmayacaktı bu acı.