Yarým kalan aþklar tamamlanmamýþ cümleler gibidir: Saklanmýþ duygular, beklenmedik bir veda, zor anlar, zor yýllar. Ayrýlýk, aradan geçen yýllar, ne çok þey vardý. Öyküyü kim anlatacak?
Gizli bir an dönüþü, hayallerde bile deðildi. Zihin kuþlarý uçuyordu, konuþuyordu susanlar göç baþlýyordu. Sanki kargalarýn ziyafeti konuþuluyordu. Yabancý bir koku sinmiþti cennete. Bileti bile olmuyordu elimizde. Cennetin giriþini biz mi bulamýyorduk?
Hayallere kapýlma bu güller senin için deðil! Sev diyemem ki sana. Neden varýz ki bu varýþta? Sen Ýlkbaharýmýn rüyasý idi. Benim baharým ise geçiþti Sonbahara. Ay ýþýðýnýn sonatýný seyrederken güneþin ýþýnlarýný hissetmiyordum. Alaycý bir kuþ konuþuyordu dönüþümün ardýnda.
Bir mucize olmuþtu duygular. Beni bir kitapçýya götürdü adýmlar. Rakýnýn ardýndaki adamý görüyordum. Ve bir baðlantý vardý geçmiþimi sildiðim dansta. Ýçimizdeki biz sorguluyordu beni. Nasýl bir iliþkiyi benden beklemiþti? Belki farklý bir duruþ istediði? Ýçkinin sendromundaki hayallerinde, beklediði benim vücudumdaki bir baþka düþün gezintisi.
Uzaklaþmak belki senden kaçmam ve susmam olacaktý. Çatýþmadan kaçýyorum ve gülüyorum. Korkunun ecele faydasý yoktu. Oyuncak misali bir ufaklýkdýn aslýnda. Ýsyan bu ya Ýstanbul deðildi seni yutan. Bir bilseydin! Kurtlarla koþan bir kadýn vardý kollarýnda. Belki bir anlýk bir mutluluk için: Umut ilkesi itiraflarda gizli. Sýnýrdý, bir nostalji geleceði olmayan bir adamýn dramý. Tepkisiz bir kalýþ gidiþinde, baþkalýk deneyimi seni uðurlamak bu oyun içinde.
Alýntýsý, belki klasik oyunlar gibi çocukluðumun içindeki düþlerde, bütün oyunlarý sergilemiþti, bir anlýk geçiþte içkinin baðýmlýlýðýnda. Beklerken, rolüm sana eþlik etmekti. Bahar, ben ve o yatakta boþluðunu dolduran yabancý þimdi, ikimizde bu rüyanýn esintisinde. Oysa sen sadece bir bölümü idin sakýn þaþýrma bu söylediklerime.
Estetikliðinin olmadýðý, cinselliðini sergilediðin diðer kadýnlar sana tapýnsalar da, ben sýnýr ötesi ruhuma asla bu rüyayý görmesini önermedim. Belki bu dans ikimiz için deðildi. Farklý naðmeler dinleyeceðiz bizden kalan izlerde, öykülerini güfte yapacaðýz. Kendini aldatma, insanýn anlam arayýþý farklý, içimizdeki seslerse ayrý. Ýnsan isterse unutur. Ve ben de bunu hem þimdiye hem de geleceðe taþýdým.