Kırılmış sözlerin toplandı cümlelerdi. Hayat. Kırılmış bizler neyin toplamıyız?

Sadece sözlerine kırılmadım ki... Yalan söylediğine kırıldım. Söz verip yapmayışına gücendim...

Kırılmış insanların dik duruşuydu hayat. kırıkları alçıya alıyorsak bunu nasıl alçıla malıyız?

Alçılanacak ise eğer kırılan her yanımızı güvenle alçılasınlar . Bir tutam mutluluk serpsinler üzerine. Öyle daha çabuk iyileşir yaralarım, kırılmış parçalarım...

Yeni doğmuş gibi, kimseyi tanımayan, güveni tam olmak istiyorum. Böyle yaşamak çok eksik, çok zor, çok karışık.

Yeniden ayağa kalksam tekrar düşürülüyorum. Alışkanlık haline geldi düşmek.

Vicdanım; benim güvenimi bitiren de beni kıranda vicdanım...

Suçsuz olsan da geri dönüp neden özür diler ki insan? Çok değerliMMdir belki..

Ya işte hayat hep en değerlilerimi vicdanıma koydun hep onlar güvenimi sömürdü. Ve en çok onlar kırdı

be!!!!!