Burnundan derin bir nefes aldý. Aðzýndan yavaþça vermeyi denese de, sanki nefesi, akciðerlerinde kaldýðý her saniye, artýk orada hapsolacakmýþ da, bir daha nefes almasý için ciðerlerinde yer kalmayacak ve sonunda boðulacakmýþça hissetmiþ olsa gerek ki bir solukta verdi aldýðý temiz havayý. Üç dört kez yaptý bunu; derin bir nefes aldý, verdi, aldý, verdi. Güçlü bir þekilde yutkunmayý da denedi birkaç kez. Belki içinde tutmayý baþarabilirdi. Tutamadý. Koca bir dünyayý içinde tutmak ne kadar kolay olabilirdi ki zaten? Tuvalete doðru koþtu ancak yetiþemedi. Birkaç gün önce yýkamacýdan aldýðý krem rengi, en sevdiði, o yumuþacýk halýsý, þimdi kusmuða bulanmýþ bir þekilde duruyordu. Bir dakika daha bekleyemez miydi ki içinde? Midesinin yemek borusuyla birleþtiði yerdeki o sfinkter biraz daha geç açýlsaydý ya da yemek borusu biraz daha uzun olsaydý, belki.. Þimdi tuvalete doðru giden tüm o koridor, kendine duyduðu kýzgýnlýk ve dünyayý olduðu þekliyle bir türlü kabullenmezliðe bulanmýþtý. Neyseki nefretini kusma kýsmýnda, artýk tuvaletteydi. Bembeyaz, pamuk gibi olan tuvaletin tek karanlýðýna, küçük ama aslýnda devasa olan o kara deliðine kusmuþtu nefretini. Bir daha karþýsýna çýkmasý mümkün olmayacaktý böylece. Ne halýsýna ne de koridora sinmemiþti nefret; sifonu çekince, uzaktaki, yerini dahi bilmediði, tüm öfkelerin çirkinliklerin toplandýðý gerçek karanlýða doðru yol alacaktý. Ama yine de rahatlayamadý kadýn.

Ýki saaat kadar önce elinde telefonu, yataðýnda miskince müzik dinleyerek zaman geçiriyordu. Sonra bir huzursuzluk belirdi içinde aniden. Birþeyler olduðunu hissediyor ama ne olduðunu tahmin edemiyordu, ta ki Merak ve Ýrade'nin savaþý beyninde belirene dek. Evet, Merak düelloya davet etmiþti Ýrade'yi. Ýrade pek kendine güvenmiyordu açýkçasý çünkü aylardýr kullanýlmaya kullanýlmaya paslanmýþtý. Meraksa herkes tarafýndan ilgiyle büyütülüyordu, iyi beslenmiþti, gücü kuvveti yerindeydi. Ýrade, Merak karþýsýnda direk yenilgiyi kabul edemezdi, hem zaten geçmiþten aldýðý bir gücü vardý Ýrade'nin. Son bir yýla kadar herkes ondan korkardý. Ýradeye meydan okumayý býrakýn, onun olduðu sokaktan geçmeye dahi cesaret edemezdi hiç biri.. Neden kapanmýþtý bu kadar içine? Neden köþesine çekilmiþti? Bu kadar çok mu yormuþtu dünya Ýradeyi? Bu kadar mý ümidini kaybetmiþti? Piþmandý. Herþeye raðmen beslemeliydi kendini, dünyayla deðil belki ama kendi doðrularýyla beslenmeye devam etmeliydi ki, Merak'ýn bu meydan okuyuþu karþýsýnda, küçümseyici bir bakýþla, Merak'ý, sadece o anda, o bakýþýyla altedebilmeliydi. Olmadý. Zayýf, çok zayýf düþürmüþtü zaman Ýrade'yi. Uzun lafa gerek yoktu, Ýrade bu kez kaybetmiþti. Kadýn kendini korumaya çalýþýyordu, mesela bakýnca mutsuz olabileceðini bildiði þeylere bakmayý yasaklamýþtý kendine. O anda ise yasaklarý çoktan delmiþ olan Merak, zafer sarhoþluðuyla telefonunu karýþtýrýyordu kadýnýn.

Kadýnýn gözünden yaþlar geliyor, boðazý acýyordu ama yine de kusmaya zorluyordu kendini çünkü rahatlayamamýþtý. Boðazýna kadar gelen ama bir türlü çýkaramadýðý birþeyler vardý. Yutaðýyla yemek borusu arasýnda takýlý kalan Þefkatiydi kadýnýn. Ýki parmaðýný boðazýna götürüp kusmaya zorluyordu, sonra rahatlayacak, duþunu alacak ve güzel bir uyku uyuyacaktý. Olmuyordu. Orada takýlý kalmýþtý. Vazgeçti kadýn. Sað elinin ikinci ve üçüncü parmaðý üzerindeki diþ izlerine takýldý gözleri..

Yýllardýr midesini bulandýran dünyayý bir türlü tam olarak kusamýyordu kadýn.

Nasýl böyle olmuþtu, bu kez neydi buna sebep olan? Hatýrladýðý en son þey Merakýnýn Ýradesini yenmesiyle kurcalamaya hak kazandýðý telefon ve kadýnýn yaþadýðý hayalkýrýklýðýydý..


Hýzla yataðýndan çýkýp pijamasýnýn üzerine montunu giymiþ, atký ve beresini de takarak hem soðuða karþý önlemini almýþ, hem de tanýnmaz olmuþtu. Kapýnýn arkasýnda duran anahtarýný aldýðý gibi sokaða fýrlamýþtý. Neyse ki montunun cebindeydi cüzdaný. Önce her sabah sýcacýk böreklerinden aldýðý fýrýna uðradý, börekleri alýp yemeye koyuldu bile yürüken.. Bir sonraki pastaneye gidene kadar ancak bitirirdi elindekileri. Bu kez tatli birþey istedi caný. Karþýdan karþýya dikkatsizce geçmiþ olmalýydý ki adamýn biri, bas bas baðýrttýrýyordu kornayý.. Kendisi de geri kalmýyordu kornadan, söylenip duruyordu adam. Hava çok soðuktu zaten, yüzünü gizleyerek pastaneye daldý kadýn. Bir profiterol bir de plastik kaþýk isterken, gözüne takýlan kazandibinden de bir porsiyon istedi, fiyatýný sordu, ödedi ve paketi alarak uzaklaþtý oradan, sanki yasak bir þey yapýyor gibi, suçluluðun verdiði bir acelecilikle, hýzla.. Herkesin önünde yiyemezdi, yemek yerkenki o telaþý insanlarý korkutabilirdi. Ana caddede yürürken gördüðü ilk ara sokaða saptý. Kar insanlarý evlerine hapsetmiþ olmalýydý ki sokak bomboþtu. Profiterolünü açmýþ yerken, bir kedi yaklaþmýþtý kadýnýn yanýna.. Kedi kadýna baktý, kadýn kediye.. Kadýn utandý. Hýzla uzaklaþtý oradan, kediyle gözgöze geldiði o ufacýk anda, bu soðukta dýþarýda aç olan kediye mi yoksa kendine mi duyduðunu bilmediði, o acýma hissi öfkeye dönüþmüþtü. Dün ýsmarlamaya üþendiði pizza için, hemen pizzacýyý aramýþ, pizzacý gelene kadar marketten bir kaç çikolata daha alýp, evin yolunu tutmuþtu..
Evdeydi.
Kapý çaldý.
Pizzasýný yedi kadýn.
Nasýl yediðini bilmeden yedi.
Gözünden yaþlar geliyordu. Derin bir nefes aldý burnundan ve ayný hýzla aðzýndan verdi. Ýçinde kalmamalýydý nefes. Aldý. Verdi.
Aç deðildi aslýnda, sadece dünya midesini bulandýrýyordu ama kusacak bir þey yoktu midesinde, kusabilmek için yemeliydi çünkü kusarsa belki rahatlayabilirdi.

Elini yýkadýktan sonra, kýpkýrmýzý olan yüzüne ve hýzla yaþlarýn boþaldýðý gözlerine bakýp, hýçkýrarak aðlamaya baþladý bu kez. Sonra yüzünü yýkayýp diþlerini fýrçaladý, biraz hafiflemiþti ama gözü kararýyordu, sendeledi, tuvaletin kapýsýna tutundu. Mutfaða geçip, limonlu bir maden suyu içti, bir dilim elma yedi. Oturma odasýna geçerken, koridor ve halýnýn üzerindeki lekelere bakýp söylendi. Daha geçen hafta kuru temizlemeye verdiði halýyý kim bu hale getirmiþti? O kadar bitkindi ki uyumak istiyordu sadece. '' Nasýlsa uyandýðýmda çözüm bulabileceðim bir þey için neden uykumdan taviz vereyim ki?'' Evet, böyle düþündü kadýn.
Herkes ertelemiyor muydu bir þeyleri?
Herkesin bir 'nasýlsa' sý yok muydu?
Evet nasýlsa uyandýðýnda halýyý yýkamaya verir, sonrasýnda temizlikçisini çaðýrýp haftalýk temizliðini de aradan çýkarmýþ olurdu.
Böylece tüm dünyanýn kirinden arýnabilirdi kadýn, kaldýðý yerden devam edebilirdi hayatýna, ta ki bir daha tutana kadar onu dünya..