Gittikçe kalabalýklaþýyordu düþüncelerim, sýðamýyordu cümlelerime.. Beynim aðýrlaþýyordu, beyin aðýrlaþmazdý biliyorum, ama aðýrlaþýyordu iþte, trakeamý kapatmýþ olabilir miydi ki düþüncelerim, nefes alamýyordum. Evet girdi çoktu, çýktý yoktu. Aldýðýn ve verdiðin birbirini dengelemiyorsa ya aðýrlaþýr ya da hafiflersin. Aðýrlaþýyordum, konuþtukça hafiflemem gerekiyordu çýktýydý çünkü kelimeler, öyle sanmýþtým, incinmiþtim, paylaþtýkça hafifler sandým, aðýrlaþtým, anlattýkça anlaþýlamadým. Konuþtuka eksiliyordum, herkes yanlýþken benim doðru olma ihtimalim var mýydý? Ýnsanlar olmadýðýný söylüyorlardý, yanlýþ olma fikri daha çok yorucuydu, düzeltmek için çaba gerekecekti ama çabalayacak enerjim yoktu. Hem doðruydum belki kim bilir? Ben yanlýþým. Ben yalnýzým. Cümlelere dönüþtürebildiðim düþüncelerim dile gelmiyordu daha fazla, kalýyordu iþte içimde, belki de süperior laringeal sinirim zarar görmüþtü, çýkmýyordu harfler, ses tellerime çarpan dalgalar sese dönüþemiyordu ya da beynim komutu algýlayamýyordu. Belki sadece 'sus' diyordu içimdeki ses ve ben sindiremediðim düþünceleri 'sus'mayý kabullenemediðimden, düþüncelerin sese dönüþtüðü yolakta sorun arýyordum. Söylenmemeliydi sadece belki de ama, söylenemeyince de olmuyordu iþte, sadece acýtýyordu. Baþým aðrýyordu, gözyaþýna dönüþmüþ olmalýlardý ki aðlayýnca rahatladýðýmý hissettim. Cümleler gibi sihirli birþeydi gözyaþlarý da kelimeler kadar anlamlýydýlar. Oynamaz eklemlerden miydi kafatasý kemikleri arasýndaki eklemler? Biyoloji bilgisi olarak unutmuþ olabilirdim ama peki ya anatomi? Bilgi uçup gider miydi, öðrenilenler tekrar edilmeyince tamamen mi yokolurlar yoksa gizli sinapslarda bir yerlerde kullanýlýncaya kadar saklý mý kalýrlardý? Konuþamayýnca, aðlamak yetersiz kaldýðýnda kelimeler dile geliyordu ya, çirkinleþmeden atlatabiliyorduk böylece düþüncelerden uyuyamadýðýmýz zamanlarý. Midemiz gibi olsaydý kafatasýmýz, yedikçe geniþleyen midem gibi, kocaman bir kafayla gezseydim ne çirkin olurdu. Düþündüm de iyi ki kelimeler var, sýðamýyor düþüncelerim, haykýrmak istiyorum ama susuyorum biliyorum konuþtukça haksýzým, hem konuþmayý da bilmek gerek, öyle kelimeleri yan yana getirip yüklemi sona özneyi baþa koymakla belki cümle kurmuþ oluyorsun ama konuþmak ayrý, herþeyin bir inceliði var. Vurgu var, tonlama var, anlattýðýný anlayan biri onun duygu durumu, egosu ve dünyasý var. Ne zor aslýnda deðil mi iletiþim? Hele ki hissettiklerini deli dolu paylaþýyorsan. Hayat kafana vura vura öðretir, kuralýna göre oyna yoksa sen zarar görürsün der. Tercih senin ya kendin ol ya da kazan. Kaybederim bazen ben kendim olurum. Uzun vadede kendin olabilmen için de kazanman gerekir biraz susar biraz konuþur biraz aðlar kendi düþüncelerinde kaybolursun iþte. Öyle bir düzeni var ki dünyanýn, anlatamýyorum, biliyorum anlamýyorsunuz da, birlikte kayboluyoruz düþüncelerimde. Çok çirkinim þuan kafam kocaman, dün gözyaþlarýmla hafiflemiþtim bugün kelimelerimle.. Güzelleþirim az sonra ben yeniden, uzun sürdüremem, tutamam çok içimde.. Ýyi ki varlar; kelimeler ve gözyaþý..