Sen hiç benim kadar çok sevdin mi birini

O zaman anlamaya çalýþma beni.

En güzel kalbim anlatýr seni

Kelimelerle anlatmaya çalýþsam,

Yine kalbim susturur beni.

Bilir çünkü,

Kalp cümle kuramaz, beynin iþidir o.

Hesapsýz, plansýz, tasasýzdýr kalp.

Sesi vardýr, s1 s2 s3 s4 bir ritmi..

Bir gün olur ve gelir biri, deðiþtirir ritmini

Kalp sever sadece, ister, özler..

Hele bir kez hissetti mi

Kalp hep ister o sesi, o kokuyu, o teni,

deðiþtiren gittiyse uzaklara

Geçmiþler ola!

Harflerden anlamaz kalp, kýzar da beyne

“Yetmiyor cümlelerin.” der.

Ýzin vermez yazmana.

Yani istesen de olmaz anlýyor musun?

Çok sevince yazamazsýn.

Sevdiðini yazamazsýn yani.

Acý çekiyorsan acýný yazarsýn.

Melankoliksen, melankoli yaparsýn.

Öfkeliysen öfkeni kusarsýn.

Ama konu ona gelince.

Susarsýn, istesen de anlatamazsýn.

Denesem yine anlatamam biliyorum,

Yine eksik kalýr kelimeler..

Hani can'ým, can içim, canýmýn içi gibi birþey.

Anne gibi, kardeþ gibi..

Sevgili gibi, abi gibi, dost gibi..

Yani aslýnda hiçbiri deðil..

Bambaþka bir sevgi..

Hani incinse o, sen inciniyormuþsun gibi..

Anlatamadým biliyorum,

Anlatýlmaz demiþtim,

Anlamayý bekleme.

Yaþa sadece,

Yaþasak diyemiyorum, bizli kelimeler yasak.

Küçük bir an hissetsen de kâfi.

Ah benim kadar sevseydin keþke,

Yok bi kârým, sadece senin için,

Hani anla diye iþte..

Yaþadýðýný hissetmek demek seni sevmek,

Ben en çok seni sevdiðimde hissederim yaþadýðýmý,


Sen de keþke benim kadar çok sevsen,

Yok bi kârým, hani dedim ya, sadece senin,

Senin yaþadýðýný daha çok hissedebilmen için..

Bir gün bir an bile olsa, çok sevsen,

Sevsen, sevdiðini göstersen yeniden,

Benim kadar çok, beni, benim kadar, sev(sen!)