Sen hiç benim kadar çok sevdin mi birini

O zaman anlamaya çalışma beni.

En güzel kalbim anlatır seni

Kelimelerle anlatmaya çalışsam,

Yine kalbim susturur beni.

Bilir çünkü,

Kalp cümle kuramaz, beynin işidir o.

Hesapsız, plansız, tasasızdır kalp.

Sesi vardır, s1 s2 s3 s4 bir ritmi..

Bir gün olur ve gelir biri, değiştirir ritmini

Kalp sever sadece, ister, özler..

Hele bir kez hissetti mi

Kalp hep ister o sesi, o kokuyu, o teni,

değiştiren gittiyse uzaklara

Geçmişler ola!

Harflerden anlamaz kalp, kızar da beyne

“Yetmiyor cümlelerin.” der.

İzin vermez yazmana.

Yani istesen de olmaz anlıyor musun?

Çok sevince yazamazsın.

Sevdiğini yazamazsın yani.

Acı çekiyorsan acını yazarsın.

Melankoliksen, melankoli yaparsın.

Öfkeliysen öfkeni kusarsın.

Ama konu ona gelince.

Susarsın, istesen de anlatamazsın.

Denesem yine anlatamam biliyorum,

Yine eksik kalır kelimeler..

Hani can'ım, can içim, canımın içi gibi birşey.

Anne gibi, kardeş gibi..

Sevgili gibi, abi gibi, dost gibi..

Yani aslında hiçbiri değil..

Bambaşka bir sevgi..

Hani incinse o, sen inciniyormuşsun gibi..

Anlatamadım biliyorum,

Anlatılmaz demiştim,

Anlamayı bekleme.

Yaşa sadece,

Yaşasak diyemiyorum, bizli kelimeler yasak.

Küçük bir an hissetsen de kâfi.

Ah benim kadar sevseydin keşke,

Yok bi kârım, sadece senin için,

Hani anla diye işte..

Yaşadığını hissetmek demek seni sevmek,

Ben en çok seni sevdiğimde hissederim yaşadığımı,


Sen de keşke benim kadar çok sevsen,

Yok bi kârım, hani dedim ya, sadece senin,

Senin yaşadığını daha çok hissedebilmen için..

Bir gün bir an bile olsa, çok sevsen,

Sevsen, sevdiğini göstersen yeniden,

Benim kadar çok, beni, benim kadar, sev(sen!)